Öz
The main objective of the efforts concerning environmental protection and development is to enable people to live in a healthier and safer environment. At this point, the development of environmentally consciousness in all segments of the society; raising individuals with environmental awareness and sensitivity and to ensure the acquisition of permanent behaviours in these individuals; the preservation of natural, historical and cultural values and to ensure social participation are of utmost importance. States, individuals and institutions bear tremendous responsibilities for the subject of environment as one of the social policy fields. One of the most important of these responsibilities is the environmental awareness. Because more liveable environment is possible through the development of environmental awareness and sensitivity among the individuals constitute society. It is required that individuals, institutions and organizations to be in contact with each other for creating environmental awareness. Social communication serves important function in establishing this relationship which is defined as social interaction. Social communication is a process of mutual interrelations, interactions and actions between individuals, groups, communities and institutions that constitute social life. Social communication occurs, does not by itself, but through the efforts of individuals, institutions and organizations. This paper attempts to discuss the role of social communication and communication campaigns in creating environmental awareness which is the first step of the development of environmentally consciousness
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aziz, A. (2003), Siyasal İletişim, Nobel Yayıncılık, s. 39, İstanbul.
- Baykal, H., Baykal T. (2008), Küreselleşen Dünyada Çevre Sorunları, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 9, 1-17, Erişim Tarihi: 14. 03. 2018 http://sbed.mku.edu.tr/article/view/1038000510/1038000299
- Güngör, N. ( 2011), İletişim, Kuramlar ve Yaklaşımlar, Siyasal Kitapevi, s. 36-37, Ankara.
- Ham, M., Mrčela, D., Horvart, M. (2016) Insights for Measuring Environmental Awareness, Review of Contemporary Business, Enterpreneurship and Economic Issues, Vol.29, No1, 159-176, Erişim Tarihi: 20.03. 2018 https://hrcak.srce.hr/file/237426
- Hisli, Şahin N., Yeniçeri, Z. (2015) Farkındalık Üzerine Üç Araç: Psikolojik Farkındalık, Bütünleyici Kendilik Farkındalığı ve Toronto Bilgece Farkındalık Ölçekleri Başkent Üniversitesi Başkent Üniversitesi, Türk Psikoloji Dergisi, 30 (76), 48-64.
- Hotinli, G. (2012), Sürdürülebilir Kalkınma için Eğitime Genel bir Bakış: Türkiye’de Mevcut Durum, Erişim Tarihi: 29.03.2018 https://recturkey.files.wordpress.com/2016/11/ske_mevcutdurumraporu1.pdf.
- Mcquil, D., Windahl, S. (2010), İletişim Modelleri, İmge Kitapevi, Çev. Konca Yumlu, s. 230, İstanbul.
- Mutlu, E. (1995), İletişim Sözlüğü, Ark Yayınevi, s. 168, Ankara.
- Oskay, Ü. (2001), İletişimin ABC’si, Der Yayınları, s. 1-41, İstanbul,
- Önür, N. (2002), Küreselleşen Dünyada İletişim ve Toplum, Alp Yayınevi, s. 9-11, Ankara.
- Örs, F. (2012), Environmental Education and the Role of Media in Environmental Education in Turkey, Elsevier, Prosedia-Social and Behavioral Sciences, 1339-1342.
- Özbebek Tunç, A., Akdemir Ömür, G., Düren, A. Z. (2012), Çevresel Farkındalık, İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi No:47, 227-246.
- Tüfekçioğlu, H. (1997), İletişim Sosyolojisine Giriş, Der Yayınları, s. 83-84 İstanbul.
- Yale University, Environmental Performance Index, Erişim Tarihi: 24.03. 2018 https://epi.envirocenter.yale.edu/downloads/epi2018policymakerssummaryv01.pdf
- Yumlu, K. (1997), Türk Basınında Çevre, Ege Üniversitesi Basımevi, s. 128, İzmir.
- Zıllıoğlu, M. (2003), İletişim Nedir? Cem Yayınevi, s. 13-15, İstanbul.
Öz
Çevrenin korunması ve geliştirilmesi konusunda geliştirilen çabaların amacı, insanların daha sağlıklı ve güvenli bir çevrede yaşamasının sağlanmasıdır. Bu noktada, toplumun tüm kesimlerinde çevre bilincinin geliştirilmesi, çevreye duyarlı bireylerin yetiştirilerek bu bireylerde kalıcı davranışların yerleşmesinin sağlanması, doğal, tarihi ve kültürel değerlerin korunması ve toplumsal katılımın sağlanması büyük önem taşır. Bir sosyal politika alanı olan çevre konusunda devlete, bireylere ve kurumlara büyük sorumluluklar düşmektedir. Bu sorumlulukların başında çevre farkındalığı gelmektedir. Çünkü yaşanabilir bir çevre, toplumu oluşturan bireylerin çevre duyarlılıklarının ve farkındalıklarının geliştirilmesi ile mümkündür. Çevre farkındalığının oluşturulmasında bireylerin, kurum ve kuruluşların birbirleriyle ilişki içerisinde bulunması zorunludur. Toplumsal etkileşim olarak nitelenen bu ilişkinin kurulmasında toplumsal iletişimin önemli bir işlevi bulunmaktadır. Toplumsal iletişim, toplumsal yaşamı oluşturan bireylerin, grupların, toplulukların ve kurumların birbirleriyle ilişkilerinden, etkileşimlerinden ve eylemlerinden oluşan bir süreçtir. Toplumsal iletişim, kendiliğinden değil, bireylerin, kurum ve kuruluşların çabalarıyla oluşur. Bu çalışmada, çevre bilincinin gelişmesinin ilk aşaması olan çevre farkındalığının oluşturulmasında toplumsal iletişimin ve iletişim kampanyalarının rolü tartışılmaktadır
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aziz, A. (2003), Siyasal İletişim, Nobel Yayıncılık, s. 39, İstanbul.
- Baykal, H., Baykal T. (2008), Küreselleşen Dünyada Çevre Sorunları, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 9, 1-17, Erişim Tarihi: 14. 03. 2018 http://sbed.mku.edu.tr/article/view/1038000510/1038000299
- Güngör, N. ( 2011), İletişim, Kuramlar ve Yaklaşımlar, Siyasal Kitapevi, s. 36-37, Ankara.
- Ham, M., Mrčela, D., Horvart, M. (2016) Insights for Measuring Environmental Awareness, Review of Contemporary Business, Enterpreneurship and Economic Issues, Vol.29, No1, 159-176, Erişim Tarihi: 20.03. 2018 https://hrcak.srce.hr/file/237426
- Hisli, Şahin N., Yeniçeri, Z. (2015) Farkındalık Üzerine Üç Araç: Psikolojik Farkındalık, Bütünleyici Kendilik Farkındalığı ve Toronto Bilgece Farkındalık Ölçekleri Başkent Üniversitesi Başkent Üniversitesi, Türk Psikoloji Dergisi, 30 (76), 48-64.
- Hotinli, G. (2012), Sürdürülebilir Kalkınma için Eğitime Genel bir Bakış: Türkiye’de Mevcut Durum, Erişim Tarihi: 29.03.2018 https://recturkey.files.wordpress.com/2016/11/ske_mevcutdurumraporu1.pdf.
- Mcquil, D., Windahl, S. (2010), İletişim Modelleri, İmge Kitapevi, Çev. Konca Yumlu, s. 230, İstanbul.
- Mutlu, E. (1995), İletişim Sözlüğü, Ark Yayınevi, s. 168, Ankara.
- Oskay, Ü. (2001), İletişimin ABC’si, Der Yayınları, s. 1-41, İstanbul,
- Önür, N. (2002), Küreselleşen Dünyada İletişim ve Toplum, Alp Yayınevi, s. 9-11, Ankara.
- Örs, F. (2012), Environmental Education and the Role of Media in Environmental Education in Turkey, Elsevier, Prosedia-Social and Behavioral Sciences, 1339-1342.
- Özbebek Tunç, A., Akdemir Ömür, G., Düren, A. Z. (2012), Çevresel Farkındalık, İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi No:47, 227-246.
- Tüfekçioğlu, H. (1997), İletişim Sosyolojisine Giriş, Der Yayınları, s. 83-84 İstanbul.
- Yale University, Environmental Performance Index, Erişim Tarihi: 24.03. 2018 https://epi.envirocenter.yale.edu/downloads/epi2018policymakerssummaryv01.pdf
- Yumlu, K. (1997), Türk Basınında Çevre, Ege Üniversitesi Basımevi, s. 128, İzmir.
- Zıllıoğlu, M. (2003), İletişim Nedir? Cem Yayınevi, s. 13-15, İstanbul.
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA57DP26FG |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Special Issue 1 (ASM5) |