Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri ve Adaptasyonunun Belirlenmesi

Engin Gökhan Kulan; Nurgül Ergin; İsmail Demir; Mehmet Demir Kaya

Araştırma Makalesi

Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri ve Adaptasyonunun Belirlenmesi

Yıl 2017, Cilt: 31 Sayı: 1, 127 - 135, 19.06.2017

Engin Gökhan Kulan Nurgül Ergin İsmail Demir Mehmet Demir Kaya

Öz

Bu çalışma Eskişehir koşullarında bazı soya çeşitlerinin tarımsal özellikleri ile yağ oranı bakımından performanslarının değerlendirilmesi amacıyla 2014 ve 2015 yıllarında yürütülmüştür. Çalışmada materyal olarak Arısoy, Atakişi, Nova, Cinsoy, Umut-2002, Ataem-7, Bravo, Çetinbey, Blaze, May-5312, Galina, Rubin ve Vojvodanka çeşitleri kullanılmıştır. Çalışmada çeşitlerin ilk bakla yüksekliği, bitki boyu, dal sayısı, bitki başına bakla sayısı, bitki başına tane verimi, dekara tane verimi ve yağ oranı incelenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, incelenen özellikler bakımından soya çeşitleri arasında önemli farklıklar belirlenmiştir. En yüksek dal sayısı Çetinbey ve Vojvodanka çeşitlerinde, en yüksek bakla sayısı Arısoy ve Cinsoy çeşitlerinde belirlenmiştir. Dekara tene verimi Arısoy çeşidinde 311 kg da-1, Cinsoy çeşidinde 305 kg da-1 ve Ataem-7 çeşidinde 303 kg da-1 olarak gerçekleşmiştir. Yağ oranı bakımından ise Atakişi çeşidi % 23.1 ve Çetinbey çeşidi ise % 22.9 ile en yüksek değere sahip çeşitler olarak belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, incelenen soya çeşitleri arasında Arısoy, Cinsoy, Ataem-7 ve Atakişi çeşitlerinin Eskişehir koşullarına uygun olabileceği belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Adaptasyon, Çeşit; Soya, Verim, Yağ oranı

Kaynakça

Ada, R. ve Ö. Öztürk. 2013. Soyada yağ verimi ile bazı verim unsurlarının korelasyonu ve path analizi. IX. Tarla Bitkileri Kongresi. (II): 1151-1154. Bursa.
Ada, R., Ö. Öztürk ve F. Akınerdem. 2009. Konya koşullarında bazı soya çeşitlerinin verim, verim unsurları ve bazı kalite özelliklerinin belirlenmesi. Türkiye VII. Tarla Bitkileri Kongresi. (I): 201-204. 19-22 Ekim, Hatay.
Anonim, 2016a. http://www.bysd.org.tr/DisTicaretGoster.aspx?ID=541. (05.04.2016).
Anonim, 2016b. https://biruni.tuik.gov.tr/bitkiselapp/bitkisel.zul. (05.04.2016).
Anonim, 2016c. http://www.tarim.gov.tr/BUGEM/TTSM/Sayfalar/Detay.aspx?Sayfa Id=85. (23.03.2016).
Arıoğlu, H., S. Özyurtseven and L. Güllüoğlu. 2012. İkinci ürün koşullarında yetiştirilen bazı soya (Glycine max (L.) Merr) çeşitlerinin yağ verimi ile yağ asitleri içeriklerinin belirlenmesi. Ç.Ü.Z.F. Dergisi. 27(2). 1-10.
Arıoğlu, H.H. 2007. Yağ bitkileri yetiştirme ve ıslahı. Ç.Ü.Zir.Fak. Yayınları, Genel Yayın No:220, Ders kitapları Yayın No:A-70. Adana.
Bakal, H., H. Arıoğlu, L. Güllüoğlu, C. Kurt ve B. Onat. 2016. İkinci ürün koşullarında yetiştirilen bazı soya çeşitlerinin önemli agronomik ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi. 25(özelsayı-2). 125-130.
Düzgüneş, O., T. Kesici, O. Kavuncu ve F. Gürbüz. 1987. Araştırma Deneme Metodları İstatistik Metodları(II). A.Ü. Ziraat Fakültesi, Yayın No:1021, 295s, Ankara.
Güngör, H. ve A. Üstün. 2015. Konya ekolojisinde iki farklı sıra aralığının bazı soya (Glycine max (L.) Merill) genotiplerinde verim ve bazı verim unsurlarına etkisi. Gaziosmanpaşa Üniv. Zir. Fak. Derg. 32 (2). 100-106.
Karasu, A., M. Öz ve A.T. Göksoy. 2002. Bazı soya fasulyesi (Glycine max (L.) Merrill) çeşitlerinin Bursa koşullarına adaptasyonu konusunda bir çalışma. Uludağ Üniv. Zir. Fak. Derg. 16 (2). 25-34.
Kaya, M.D., E.G. Kulan ve A. Şener. 2015. İç Anadolu Bölgesinde yağ bitkileri üretim potansiyeli. Ziraat Mühendisliği Derg. 362. 17-21.
Kolsarıcı, Ö., M.D. Kaya, A.T. Göksoy, H. Arıoğlu, E.G. Kulan ve S. Day. 2015. Yağlı Tohum Üretiminde Yeni Arayışlar. Türkiye Ziraat Mühendisliği VIII. Teknik Kongresi. Bildiriler (I): 401-425. 12-16 Ocak 2015, Ankara.
Mariod, A.A., S.Y. Ahmed, S..I. Abdelwahab, S.F. Cheng, A.M. Eltom, S.O. Yagoub ve S.W. Gouk. 2012. Effects of roasting and boiling on the chemical composition, amino acids and oil stability of safflower seeds. International Journal of Food Science&Technology. 47 (8). 1737-1743.
Öz, M. 2002. Bursa Mustafakemalpaşa ekolojik koşullarında farklı bitki populasyonları ve azot dozlarının soyanın verim ve verim unsurlarına etkisi. Uludağ Üniv. Zir. Fak. Derg. 16. 165177.
Sincik, M., A.T. Göksoy ve Z.M. Turan. 2005. Bursa koşullarında bazı soya (Glycine max (L.) Merrill) çeşitlerinin verim ve verim öğelerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi. 10-13. 5-9 Eylül, Antalya.
Tuğay, E. ve N. Atiky ılmaz. 2009. Ege bölgesinde ana ürün koşullarında bazı soya genotiplerinin verim, verim öğeleri ve nitelikleri üzerinde bir araştırma. Anadolu. 19 (1). 34-46.

Toplam 17 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	Araştırma Makaleleri
Yazarlar	Engin Gökhan Kulan Bu kişi benim Nurgül Ergin Bu kişi benim İsmail Demir Bu kişi benim Mehmet Demir Kaya
Yayımlanma Tarihi	19 Haziran 2017
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2017 Cilt: 31 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA	Kulan, E. G., Ergin, N., Demir, İ., Kaya, M. D. (2017). Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri ve Adaptasyonunun Belirlenmesi. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 31(1), 127-135.
AMA	Kulan EG, Ergin N, Demir İ, Kaya MD. Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri ve Adaptasyonunun Belirlenmesi. Uludag Üniv. Ziraat Fak. Derg. Haziran 2017;31(1):127-135.
Chicago	Kulan, Engin Gökhan, Nurgül Ergin, İsmail Demir, ve Mehmet Demir Kaya. “Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine Max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri Ve Adaptasyonunun Belirlenmesi”. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 31, sy. 1 (Haziran 2017): 127-35.
EndNote	Kulan EG, Ergin N, Demir İ, Kaya MD (01 Haziran 2017) Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri ve Adaptasyonunun Belirlenmesi. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 31 1 127–135.
IEEE	E. G. Kulan, N. Ergin, İ. Demir, ve M. D. Kaya, “Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri ve Adaptasyonunun Belirlenmesi”, Uludag Üniv. Ziraat Fak. Derg., c. 31, sy. 1, ss. 127–135, 2017.
ISNAD	Kulan, Engin Gökhan vd. “Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine Max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri Ve Adaptasyonunun Belirlenmesi”. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 31/1 (Haziran 2017), 127-135.
JAMA	Kulan EG, Ergin N, Demir İ, Kaya MD. Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri ve Adaptasyonunun Belirlenmesi. Uludag Üniv. Ziraat Fak. Derg. 2017;31:127–135.
MLA	Kulan, Engin Gökhan vd. “Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine Max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri Ve Adaptasyonunun Belirlenmesi”. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, c. 31, sy. 1, 2017, ss. 127-35.
Vancouver	Kulan EG, Ergin N, Demir İ, Kaya MD. Eskişehir Koşullarında Bazı Soya (Glycine max L.) Çeşitlerinin Önemli Tarımsal Özellikleri ve Adaptasyonunun Belirlenmesi. Uludag Üniv. Ziraat Fak. Derg. 2017;31(1):127-35.