Evaluation of some Chickpea (Cicer arietinum L.) Genotypes for Yield and Yield Components under Kırklareli and Edirne Conditions
Öz
This study was carried out to determine grain yield and yield components of seven registered chickpea genotypes and 11 advanced lines at Kırklareli and Edirne locations in 2018 year. The experiments were arranged in a randomized complete block design with four replications Kırklareli and Edirne locations. In the study, number of flowering days (FD), plant height (PH), first pod height (FPH), total branch number (TBN), pod number per plant (PNP), seed number per plant (SNP) 100 seed weight (100SW) and seed yield were investigated.
Chickpea genotypes were found statistically significant for all investigated traits except total branch number trait according to the data obtained from two locations. According to the results of two locations the investigated traits such as FD ranked from 32.6 to 38.3, PH 41.0 to 61.6 cm, FPH 17.9 to 30.5 cm, TBN 8.3 to 13.4, PNP 18.1 to 45.3, SNP 19.1 to 38.9, 100SW 34.4 to 53.7 g and SY 114.0 to 161.9 kg/da.
Relationship between SY and the rest of investigated traits were found negative, while 100SW and FPH (r=0.68**) and PH (r=0.71**) was significantly correlated. In addition, relationship between PNP and SNP (r=0.88**) was significant and positive.
The highest seed yield was obtained from NH-56 chickpea genotype at both environments which was concluded ad promising advanced line.
Anahtar Kelimeler
Chickpea advanced line yield yield components yield components
Kaynakça
- Alajaji, S.A., El-Adawy, T.A. 2006. Nutritional composition of chickpea (Cicer arietinum L.) as affected by microwave cooking and other traditional cooking methods. Journal of Food Composition and Analysis, 19(8):806–812.
- Arumuganathan, K., Earle, E.D. 1991. Nuclear DNA content of some important plants species. Plant Moleculer Biology Reporter, 9(3):208-218. Aydoğan, Y. 2019. Eskişehir Ekolojik Koşullarında Bazı nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Tarımsal Özelliklerinin ve Özellikler Arası İlişkilerinin Belirlenmesi. Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 61, Kırşehir.
- Belete, T., Mekbib, F., Eshete, M. 2017. Assesment of Genetic Improvement in Grain Yield Potential and Related Traits of Kabuli Type Chickpea (Cicer arietinum L.) Varieties in Ethiopia (1974-2009). Advances in Crop Science and Technology, 5(3): 284.
- Biçer, B.T., Albayrak, Ö., Akıncı, C. 2017. Farklı ekim zamanlarının nohutta verim ve verim unsurlarına etkisi. Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 14(1):51-57.
- Choudhary, S., Gaur, R., Gupta, S., Bhatia, S. 2012. EST derived genic molecular markers: development and utilization for generating an advanced transcript map of chickpea. Theoretical and Applied Genetics, 124(8):1449–1458.
- Demirci, Ö., Bildirici, N. 2020. Şanlıurfa Ekolojik Koşullarında Yetiştirilen Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim ve Verim Unsurlarının Belirlenmesi. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, (20): 656-662.
- Dinç, A. 2014. Türkiye’de tescil edilmiş bazı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin Van koşullarında verim ve verim öğelerinin belirlenmesi Yüzüncü yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, s. 63.
- Doğan, Y., Çiftçi, V., Ekinci, B. 2015. Mardin Kızıltepe ekolojik koşullarında farklı bitki sıklıklarının nohutta (Cicer arietinum L.) verim ve bazı verim öğelerine etkisi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 5(1):73-81.
- Ercan, M.Y.İ., Uzun, S., Özaktan, H. 2019. Kayseri Ekolojik Koşullarında Farklı Ekim Zamanlarının Nohut (Cicer arietinum L.) Bitkisinde verim, verim unsurları ve kalite üzerine etkileri. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi,(16):434-440.
- Erdin, F., Kulaz, H., 2014. Van-Gevaş ekolojik koşullarında bazı nohut (Cicer arietinum L,) çeşitlerinin ikinci ürün olarak yetiştirilmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 1(özel sayı-1):910-914.
- FAO, 2019. Food and Agricultural Organization of the United Nations. http://www.fao.org/faostat/en/#data/ QC Erişim Tarihi 27.02.2021.
- Gündoğdu Gürbüz, L. 2018. Bingöl Ekolojik Koşullarında Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Bingöl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 53, Bingöl.
- Güngör, H., Dumlupınar, Z. 2018. Bazı Nohut Çeşit ve Hatlarının Verim ve Verim Unsurları Bakımından Değerlendirilmesi. Derim, 35(2): 194-200.
- Wickham, H. 2009. ggplot2: Elegant Graphics for Data Analysis. Springer-Verlag New York, 2009
- JMP®, Version 15.1. SAS Institute Inc., Cary, NC, 1989– 2020
- Karakan Kaya, F. 2014. Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Elazığ Koşullarındaki Verim ve Adaptasyon Yeteneklerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Bingöl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bingöl, s. 60.
- Karaköy, T. 2011. Kışlık yetiştirilen bazı nohut (Cicer arietinum L.) hat ve çeşitlerinin Çukurova ekolojik koşullarında verim ve verim komponentleri açısından değerlendirilmesi. Türkiye 9. Tarla Bitkileri Kongresi, s:619-624.
- Millan, T., Winter, P., Jungling, R., Gil, J., Rubio, J., Cho S., Cobos, M.J., Iruela, M., Rajesh, P.N., Tekeoglu, M., Kahl, G., Muehlbauer, F.J. 2010. A consensus genetic map of chickpea (Cicer arietinum L.) based on 10 mapping populations. Euphytica, 175(2):175-189.
- Reddy, M.V., Kabbabeh, S. 1985. Pathogenic variability in Ascochyta rabiei (Pass.) Labr. in Syria and Lebanon. Phytopathologia Mediterranea, 24(3):265-266.
- Sarımurat, M.Ş. 2017. Van Ekolojik Koşullarında Yetiştirilen Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 51, Van.
- Tetik, S. 2019. Türkiye’de Tescil Edilmiş Bazı Nohut Çeşitlerinin Bolu Şartlarında Verim ve Bazı Verim Öğelerinin Tespit Edilmesi. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 36, Bolu.
- Ton, A., Anlarsal, A.E. 2016. Akdeniz iklim koşullarında bazı kışlık nohut (Cicer arietinum L.) genotiplerinin önemli bitkisel ve tarımsal özelliklerinin saptanması. 1. Uluslararası Akdeniz Bilim ve Mühendislik Kongresi, s:4290-4296.
- Topçu, M. 2019. Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Edirne Koşullarında Verim ve Verim Unsurlarının İncelenmesi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 37, Çanakkale.
- Yalçın, F., Mut, Z., Erbaş Köse, Ö. D. 2018. Afyonkarahisar ve Yozgat Koşullarında Yüksek Verim Sağlayacak Uygun Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Belirlenmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 35(1): 46-59.
Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Genotiplerinin Kırklareli ve Edirne Koşullarında Verim ve Verim Unsurları Bakımından Değerlendirilmesi
Öz
Bu çalışma, 2018 yılında Kırklareli ve Edirne koşullarında 7 adet tescilli çeşit ve 11 adet ileri nohut genotipinin tane verimi ve verim unsurlarının belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Denemeler, Kırklareli ve Edirne lokasyonlarında tesadüf blokları deneme desenine göre dört tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Araştırmada çiçeklenme gün sayısı (ÇGS), bitki boyu (BB), ilk bakla yüksekliği (İBY), toplam dal sayısı (TDS), bitkide bakla sayısı (BBS), bitkide tane sayısı (BTS), 100 tane ağırlığı (100TA) ve tane verimi (TV) gibi özellikler incelenmiştir.
Elde edilen verilere göre toplam dal sayısı özelliği hariç nohut genotipleri arasındaki varyasyon incelenen bütün özellikler bakımından istatistiki olarak önemli bulunmuştur. İki lokasyona ait sonuçlara göre; ÇGS 32.6 ile 38.3 gün, BB 41.0 ile 61.6 cm, İBY 17.9 ile 30.5 cm, TDS 8.3 ile 13.4, BBS 18.1 ile 45.3 adet, BTS 19.1 ile 38.9 adet, 100TA 34.4 ile 53.7 g ve TV 114.0 ile 161.9 kg/da değerleri arasında bulunmuştur.
Korelasyon analizine göre tane verimi ile incelenen bütün özellikler negatif bir ilişkiye sahip olurken, 100TA ile İBY (r=0.68**) ve BB (r=0.71**) arasında pozitif ve önemli bulunmuştur. Ayrıca, BBS ile BTS (r=0.88**) arasında da yine pozitif ve önemli bir ilişki tespit edilmiştir.
Araştırma sonuçlarına göre, her iki lokasyonda da NH-56 nohut genotipi en yüksek tane verimine sahip olarak ümitvar hat olarak öne çıkmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Alajaji, S.A., El-Adawy, T.A. 2006. Nutritional composition of chickpea (Cicer arietinum L.) as affected by microwave cooking and other traditional cooking methods. Journal of Food Composition and Analysis, 19(8):806–812.
- Arumuganathan, K., Earle, E.D. 1991. Nuclear DNA content of some important plants species. Plant Moleculer Biology Reporter, 9(3):208-218. Aydoğan, Y. 2019. Eskişehir Ekolojik Koşullarında Bazı nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Tarımsal Özelliklerinin ve Özellikler Arası İlişkilerinin Belirlenmesi. Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 61, Kırşehir.
- Belete, T., Mekbib, F., Eshete, M. 2017. Assesment of Genetic Improvement in Grain Yield Potential and Related Traits of Kabuli Type Chickpea (Cicer arietinum L.) Varieties in Ethiopia (1974-2009). Advances in Crop Science and Technology, 5(3): 284.
- Biçer, B.T., Albayrak, Ö., Akıncı, C. 2017. Farklı ekim zamanlarının nohutta verim ve verim unsurlarına etkisi. Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 14(1):51-57.
- Choudhary, S., Gaur, R., Gupta, S., Bhatia, S. 2012. EST derived genic molecular markers: development and utilization for generating an advanced transcript map of chickpea. Theoretical and Applied Genetics, 124(8):1449–1458.
- Demirci, Ö., Bildirici, N. 2020. Şanlıurfa Ekolojik Koşullarında Yetiştirilen Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim ve Verim Unsurlarının Belirlenmesi. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, (20): 656-662.
- Dinç, A. 2014. Türkiye’de tescil edilmiş bazı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinin Van koşullarında verim ve verim öğelerinin belirlenmesi Yüzüncü yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, s. 63.
- Doğan, Y., Çiftçi, V., Ekinci, B. 2015. Mardin Kızıltepe ekolojik koşullarında farklı bitki sıklıklarının nohutta (Cicer arietinum L.) verim ve bazı verim öğelerine etkisi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 5(1):73-81.
- Ercan, M.Y.İ., Uzun, S., Özaktan, H. 2019. Kayseri Ekolojik Koşullarında Farklı Ekim Zamanlarının Nohut (Cicer arietinum L.) Bitkisinde verim, verim unsurları ve kalite üzerine etkileri. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi,(16):434-440.
- Erdin, F., Kulaz, H., 2014. Van-Gevaş ekolojik koşullarında bazı nohut (Cicer arietinum L,) çeşitlerinin ikinci ürün olarak yetiştirilmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 1(özel sayı-1):910-914.
- FAO, 2019. Food and Agricultural Organization of the United Nations. http://www.fao.org/faostat/en/#data/ QC Erişim Tarihi 27.02.2021.
- Gündoğdu Gürbüz, L. 2018. Bingöl Ekolojik Koşullarında Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Bingöl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 53, Bingöl.
- Güngör, H., Dumlupınar, Z. 2018. Bazı Nohut Çeşit ve Hatlarının Verim ve Verim Unsurları Bakımından Değerlendirilmesi. Derim, 35(2): 194-200.
- Wickham, H. 2009. ggplot2: Elegant Graphics for Data Analysis. Springer-Verlag New York, 2009
- JMP®, Version 15.1. SAS Institute Inc., Cary, NC, 1989– 2020
- Karakan Kaya, F. 2014. Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Elazığ Koşullarındaki Verim ve Adaptasyon Yeteneklerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Bingöl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bingöl, s. 60.
- Karaköy, T. 2011. Kışlık yetiştirilen bazı nohut (Cicer arietinum L.) hat ve çeşitlerinin Çukurova ekolojik koşullarında verim ve verim komponentleri açısından değerlendirilmesi. Türkiye 9. Tarla Bitkileri Kongresi, s:619-624.
- Millan, T., Winter, P., Jungling, R., Gil, J., Rubio, J., Cho S., Cobos, M.J., Iruela, M., Rajesh, P.N., Tekeoglu, M., Kahl, G., Muehlbauer, F.J. 2010. A consensus genetic map of chickpea (Cicer arietinum L.) based on 10 mapping populations. Euphytica, 175(2):175-189.
- Reddy, M.V., Kabbabeh, S. 1985. Pathogenic variability in Ascochyta rabiei (Pass.) Labr. in Syria and Lebanon. Phytopathologia Mediterranea, 24(3):265-266.
- Sarımurat, M.Ş. 2017. Van Ekolojik Koşullarında Yetiştirilen Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 51, Van.
- Tetik, S. 2019. Türkiye’de Tescil Edilmiş Bazı Nohut Çeşitlerinin Bolu Şartlarında Verim ve Bazı Verim Öğelerinin Tespit Edilmesi. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 36, Bolu.
- Ton, A., Anlarsal, A.E. 2016. Akdeniz iklim koşullarında bazı kışlık nohut (Cicer arietinum L.) genotiplerinin önemli bitkisel ve tarımsal özelliklerinin saptanması. 1. Uluslararası Akdeniz Bilim ve Mühendislik Kongresi, s:4290-4296.
- Topçu, M. 2019. Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Edirne Koşullarında Verim ve Verim Unsurlarının İncelenmesi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s. 37, Çanakkale.
- Yalçın, F., Mut, Z., Erbaş Köse, Ö. D. 2018. Afyonkarahisar ve Yozgat Koşullarında Yüksek Verim Sağlayacak Uygun Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Belirlenmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 35(1): 46-59.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Agronomi |
| Bölüm | Kabul Edilmiş - Yayına Hazır Olan Makaleler - Erken Görünüm |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Mart 2021 |
| Kabul Tarihi | 28 Haziran 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Sayı: 373 |
Cited By
Yeni Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Kayseri Koşullarında Agro-morfolojik Özelliklerinin Belirlenmesi
Erciyes Tarım ve Hayvan Bilimleri Dergisi
https://doi.org/10.55257/ethabd.1181270
- Makale Dosyaları
Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.