Araştırma Makalesi
Yıl 2021,
Cilt: 24 Sayı: 2, 299 - 305, 30.04.2021
Öz
Elazığ ekolojisine uygun fasulye çeşitlerinin belirlemek amacıyla, Önceler 98, Göynük 98, Yunus 90, Topçu, Aras 98, Alberto, Bermaz, Noyanbey 98, Akman 98, Göksün, Karacaşehir 98 çeşitleri Elazığ-Maden ilçesi koşullarında 2017 fasulye yetiştirme sezonunda denenmiştir. Deneme tesadüf blokları deneme deseninde 4 tekrarlamalı, 50 cm sıra arası ve 10 cm üzeri mesafesinde kurulmuştur. Araştırmada çeşitlerinin çiçeklenme süresi, bakla bağlama süresi, bitki boyu, bakla yüksekliği, bakla sayısı, dolu bakla sayısı, olgunluk süresi ve tane verim değerleri incelenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre çiçeklenme sürelerinin 53.0 – 60.0 gün, bakla bağlama sürelerinin 77.0-91.00 gün, bitki boylarının 33.2-62.4 cm, bakla yüksekliğinin 12.9-27.05 cm, bakla sayısının 17.15-43.60 adet, dolu bakla sayısının 16.57-43.40 adet, tane verimi 141.43-333.10 kg/da arasında saptanmıştır. Tane veriminin 318 kg da-1 yüksek, bakla bağlama süresi 77-82 gün arasında ve olgunlaşma süresi 115 gün olan Önceler 98, Göynük 98, Yunus 90, Aras 98 çeşitlerin Elazığ yöresi için uygun olduğu sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Destekleyen Kurum
Yok
Proje Numarası
Proje desteği yok
Teşekkür
Araştırma Tolga KARABACAK’ın Yüksek Lisans tezinden üretilmiştir.
Kaynakça
- Anlarsal AE, Yücel C, Özveren D 2000. Çukurova Koşullarında Bazı Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Çeşitlerinde Tane Verimi ve Verimle İlgili Özellikler ile bu Özellikler Arası İlişkilerin Saptanması. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 24: 19–29.
- Anonim 2017. T.C Orman ve Su İşleri Bakanlığı Elazığ Meteoroloji Bölge Müdürlüğü.
- Anonim 2018. Elazığ Gıda Tarım ve Hayvancılık İl Müdürlüğü Toprak Analiz Laboratuvarı.
- Anonim 2020. Elazığ İl Tarım ve Orman Müdürlüğü, Tarla Bitkileri İstatistikleri. Elazığ.
- Atıcı ÖF 2013. Giresun İlinde Toplanan Yerel Fasulye( Phaseolusvulgaris L.) Genotiplerinin Bazı Bitkisel Özellikleri ile Verim ve Verim Öğelerinin Belirlenmesi. Ordu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, 63 sy.
- Boylu ÖA 2019. Doğu Akdeniz Bölgesinde Yetişen Yerel Fasulye (Phaseolus Vulgaris L.) Genotiplerinin Morfolojik, Agronomik, Kalite Ve Moleküler Özellikler Yönünden Karakterizasyonu. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Doktora Tezi, 117 sy.
- Babagil GE, Tozlu E, Dizikısa T 2011. Erzincan ve Hınıs ekolojik koşullarında yetiştirilen bazı kuru fasulye(Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinin verim ve verim unsurlarının belirlenmesi, Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Derg., 42 (1): 11-17.
- Bozoğlu H, Gülümser A 2000. Kuru Fasulyede (Phaseolus vulgaris L.) Bazı Tarımsal Özelliklerin Genotip Çevre İnteraksiyonları ve Stabilitelerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 24: 211–220.
- Chung JH and Goulden DS 1971. Yield Components of Haricot Beans (Phaseolus vulgaris L) Grown at Different Plant Densities. New Zealand Journal of Agricultural Research, 14:227-234.
- Çavuşoğlu A, Akçin A 2007. Taze Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Çeşitlerinde Farklı Gübre Kombinasyonlarının Verim ve Verim Unsurları Üzerine Etkileri. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 21 (43): 106-111.
- Çınar T 2015. Bazı Kuru Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinin Erzurum Ekolojik Koşullarına Adaptasyonu ve Tarımsal Özellikleri. Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, 77 sy.
- Duarte RA, Adams MW 1972. A Pathcoefficientanalysis of Some Yield Component Interrelation in Field Bean (Phaseolus vulgaris L.). Crop Science, 12:579- 582.
- Düzdemir O 1998. Kuru Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinde Verim ve Diğer Bazı Özellikler Üzerine Bir Araştırma. Gazi Osman Paşa Üniversitesi, FBE Yüksek Lisans Tezi.
- Feher E, Pıtış SA 1971. Comparative Study of Some Varieties and Populations of Beans Grown for Seed in the Pedoclimatic Conditions of the Experimantal Didactic Station Ranu-Maracine. Biologiee.Stiinte Agricoie, 3: 225-231.
- Girgel Ü, Çokkızgın A, Çölkesen M 2018. Bayburt Koşullarında Organik Olarak Yetiştirilen Bazı Yerel Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinin Bazı Morfolojik ve Agronomik Özelliklerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Türk Tarım – Gıda Bilim ve Teknoloji Dergisi, 6(5): 530-535.
- Güçlü M, Önder M 2019. Agronomic Characteristics of Domestic and Abroad Originated Bean (Phaseolus vulgaris L.) Genotypes. Selcuk J Agr Food Sci, 33 :2, 148-153.
- Kahraman A, Önder M 2009. Konya Bölgesinde Yetiştirilen Kuru Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinde Verim ve Bazı Verim Öğelerinin Belirlenmesi. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, 19 – 22 Ekim 2009, Hatay,Cilt1 : 309-313.
- Mideksa A 2016. Evaluation of Morphological Aspects of Common Bean (Phaseolus vulgaris L.) Genotypes for Post-Flowering Drought Resistance in Rift Valley of Ethiopia. African Journal of Agricultural Research. 11(32): 3020-3026.
- Mideksa Egu A, Tesfaye K 2018. Morpho-Physiological Characterization Related to Drought Tolerance of Common Bean (Phaseolus Vulgaris L.) Genotypes. International Journal of Advanced Biological and Biomedical Research 6(1): 39–46.
- Mourice SK, Tryphone GM 2012. Evaluation of Common Bean(Phaseolus vulgaris L.) Genotypes for Adaptation to Low Phosphorus. International Scholarly Research Network ISRN Agronomy. Volume 2012, Article ID 309614, 9 pages doi:10.5402/2012/309614.
- Nadeem MA, Karaköy T, Yeken M Z, Habyarimana E, Hatipoglu R, Çiftçi V, Nawaz M A, Sönmez F, Shahid MO, Yang SH, Chung G, Baloch F S 2020. Phenotypic Characterization of 183 Turkish Common Bean Accessions for Agronomic, Trading, and Consumer-Preferred Plant Characteristics for Breeding Purposes. Agronomy 2020, 10, 272; doi:10.3390/agronomy10020272.
- Pekşen E 2005. Samsun koşullarında bazı fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinin tane verimi ve verimle ilgili özellikler bakımından karşılaştırılması. OMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 20 (3): 88-95.
- Porch TG, Jahn, MM 2001. Effects of High‐Temperature Stress on Microsporogenesis in Heat‐Sensitive and Heat‐Tolerant Genotypes of Phaseolus Vulgaris. Plant, Cell and Environment, 24:723-731. DOI:10.1046/j.1365-3040.2001.00716.xCorpus ID: 85601079
- Rochfort S, Panozzo J 2007. Phytochemicals for Health, the Role of Pulses. J Agric Food Chem, 55:7981–7994. Servia JLC, Garcaa E H, Perez NM, Bolaaos ENA, Delgado SH, Rodriguez JCC, Langarica HRG, Guzman AMV 2016. Diversity of Common Bean (Phaseolus vulgaris L.) Landraces and the Nutritional Value of Their Grains. Chapter 1 http://dx.doi.org/10.5772/63439.
- Salcedo JM 2008. Regeneration Guidelines: Common Bean. In: Dull ME, Thormann I, Jorge MA, Hanson J, editors. Crop Specific Regeneration Guidelines (RD_ROM). CGIAR System-Wide Genetic Resource Programme, Roma, Italy. ) pp.9.
- Suarez-Martineza SE, Ferriz-Martineza RA, Campos-Vegab R, Elton-Puentea JE, Torre Carbota K, Garcia-Gascaa T 2016. Bean Seeds: Leading Nutraceutical Source for Human Health. CyTA – Journal of Food, 14 (1): 131–137.
- Stagnari F, Maggio A, Galieni A, Pisante M 2017. Multiple Benefits of Legumes for Agriculture Sustainability: An Overview. Chem. Biol. Technol. Agric. 4: 2.
- Vakali C, Papathanasiou F, Papadopoulos I, Tamoutsidis E 2009. Prelimenary Results on a Comparative Study Evaluating Land Races of Common Bean(Phaseolus vulgaris L.) Under Organic Agriculture in a Protected Areain Greece. 2nd Scientific Conference with in the Frame Work of the 9th European Summer Academy on Organic Farming June 24 - 26, 2009, Lednicena Morave, Czech Republic.
- Yeken MZ, Nadeem MA, Karaköy T, Baloch FS, Çiftçi V 2019. Determination of Turkish Common Bean Germplasm for Morpho-Agronomic and Mineral Variations for Breeding Perspectives in Turkey. KSU J. Agric Nat 22(Suppl 1): 38-50.
Yıl 2021,
Cilt: 24 Sayı: 2, 299 - 305, 30.04.2021
Öz
In order to determine the suitable bean varieties for Elazig ecology, Önceler 98, Göynük 98, Yunus 90, Topçu, Aras 98, Alberto, Bermaz, Noyanbey 98, Akman 98, Göksün, and Karacaşehir 98 varieties were grown in Maden district of Elazığ, in 2017. The trial was designed as a random blocks design as 4 replicates with 50 cm inter row and 10 cm intra row density. The flowering period, seed set period, plant height, pod height, pod number, filled pod number, ripening period and grain yield of the varieties were determined. The investigated characters were ranged 53.0 - 60.0 days for flowering times, 77.0-91.00 days for seed set time, 33.2-62.4 cm for plant height, 12.9-27.05 cm for height of pods, 17.15-43.60 for number of pods, 16.57-43.40 for number of filled pods, 115.00-16.25 days for maturity period and 141.43-333.10 kg da-1 for grain yield. It was concluded that Önceler 98, Göynük 98, Yunus 90, Aras 98 varieties which had 318 kg da-1 higher grain yield, 77-82 days bean seet setting time and 115 days ripening period were suitable for Elazığ region.
Proje Numarası
Proje desteği yok
Kaynakça
- Anlarsal AE, Yücel C, Özveren D 2000. Çukurova Koşullarında Bazı Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Çeşitlerinde Tane Verimi ve Verimle İlgili Özellikler ile bu Özellikler Arası İlişkilerin Saptanması. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 24: 19–29.
- Anonim 2017. T.C Orman ve Su İşleri Bakanlığı Elazığ Meteoroloji Bölge Müdürlüğü.
- Anonim 2018. Elazığ Gıda Tarım ve Hayvancılık İl Müdürlüğü Toprak Analiz Laboratuvarı.
- Anonim 2020. Elazığ İl Tarım ve Orman Müdürlüğü, Tarla Bitkileri İstatistikleri. Elazığ.
- Atıcı ÖF 2013. Giresun İlinde Toplanan Yerel Fasulye( Phaseolusvulgaris L.) Genotiplerinin Bazı Bitkisel Özellikleri ile Verim ve Verim Öğelerinin Belirlenmesi. Ordu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, 63 sy.
- Boylu ÖA 2019. Doğu Akdeniz Bölgesinde Yetişen Yerel Fasulye (Phaseolus Vulgaris L.) Genotiplerinin Morfolojik, Agronomik, Kalite Ve Moleküler Özellikler Yönünden Karakterizasyonu. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Doktora Tezi, 117 sy.
- Babagil GE, Tozlu E, Dizikısa T 2011. Erzincan ve Hınıs ekolojik koşullarında yetiştirilen bazı kuru fasulye(Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinin verim ve verim unsurlarının belirlenmesi, Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Derg., 42 (1): 11-17.
- Bozoğlu H, Gülümser A 2000. Kuru Fasulyede (Phaseolus vulgaris L.) Bazı Tarımsal Özelliklerin Genotip Çevre İnteraksiyonları ve Stabilitelerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 24: 211–220.
- Chung JH and Goulden DS 1971. Yield Components of Haricot Beans (Phaseolus vulgaris L) Grown at Different Plant Densities. New Zealand Journal of Agricultural Research, 14:227-234.
- Çavuşoğlu A, Akçin A 2007. Taze Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Çeşitlerinde Farklı Gübre Kombinasyonlarının Verim ve Verim Unsurları Üzerine Etkileri. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 21 (43): 106-111.
- Çınar T 2015. Bazı Kuru Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinin Erzurum Ekolojik Koşullarına Adaptasyonu ve Tarımsal Özellikleri. Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, 77 sy.
- Duarte RA, Adams MW 1972. A Pathcoefficientanalysis of Some Yield Component Interrelation in Field Bean (Phaseolus vulgaris L.). Crop Science, 12:579- 582.
- Düzdemir O 1998. Kuru Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinde Verim ve Diğer Bazı Özellikler Üzerine Bir Araştırma. Gazi Osman Paşa Üniversitesi, FBE Yüksek Lisans Tezi.
- Feher E, Pıtış SA 1971. Comparative Study of Some Varieties and Populations of Beans Grown for Seed in the Pedoclimatic Conditions of the Experimantal Didactic Station Ranu-Maracine. Biologiee.Stiinte Agricoie, 3: 225-231.
- Girgel Ü, Çokkızgın A, Çölkesen M 2018. Bayburt Koşullarında Organik Olarak Yetiştirilen Bazı Yerel Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinin Bazı Morfolojik ve Agronomik Özelliklerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Türk Tarım – Gıda Bilim ve Teknoloji Dergisi, 6(5): 530-535.
- Güçlü M, Önder M 2019. Agronomic Characteristics of Domestic and Abroad Originated Bean (Phaseolus vulgaris L.) Genotypes. Selcuk J Agr Food Sci, 33 :2, 148-153.
- Kahraman A, Önder M 2009. Konya Bölgesinde Yetiştirilen Kuru Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinde Verim ve Bazı Verim Öğelerinin Belirlenmesi. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, 19 – 22 Ekim 2009, Hatay,Cilt1 : 309-313.
- Mideksa A 2016. Evaluation of Morphological Aspects of Common Bean (Phaseolus vulgaris L.) Genotypes for Post-Flowering Drought Resistance in Rift Valley of Ethiopia. African Journal of Agricultural Research. 11(32): 3020-3026.
- Mideksa Egu A, Tesfaye K 2018. Morpho-Physiological Characterization Related to Drought Tolerance of Common Bean (Phaseolus Vulgaris L.) Genotypes. International Journal of Advanced Biological and Biomedical Research 6(1): 39–46.
- Mourice SK, Tryphone GM 2012. Evaluation of Common Bean(Phaseolus vulgaris L.) Genotypes for Adaptation to Low Phosphorus. International Scholarly Research Network ISRN Agronomy. Volume 2012, Article ID 309614, 9 pages doi:10.5402/2012/309614.
- Nadeem MA, Karaköy T, Yeken M Z, Habyarimana E, Hatipoglu R, Çiftçi V, Nawaz M A, Sönmez F, Shahid MO, Yang SH, Chung G, Baloch F S 2020. Phenotypic Characterization of 183 Turkish Common Bean Accessions for Agronomic, Trading, and Consumer-Preferred Plant Characteristics for Breeding Purposes. Agronomy 2020, 10, 272; doi:10.3390/agronomy10020272.
- Pekşen E 2005. Samsun koşullarında bazı fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinin tane verimi ve verimle ilgili özellikler bakımından karşılaştırılması. OMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 20 (3): 88-95.
- Porch TG, Jahn, MM 2001. Effects of High‐Temperature Stress on Microsporogenesis in Heat‐Sensitive and Heat‐Tolerant Genotypes of Phaseolus Vulgaris. Plant, Cell and Environment, 24:723-731. DOI:10.1046/j.1365-3040.2001.00716.xCorpus ID: 85601079
- Rochfort S, Panozzo J 2007. Phytochemicals for Health, the Role of Pulses. J Agric Food Chem, 55:7981–7994. Servia JLC, Garcaa E H, Perez NM, Bolaaos ENA, Delgado SH, Rodriguez JCC, Langarica HRG, Guzman AMV 2016. Diversity of Common Bean (Phaseolus vulgaris L.) Landraces and the Nutritional Value of Their Grains. Chapter 1 http://dx.doi.org/10.5772/63439.
- Salcedo JM 2008. Regeneration Guidelines: Common Bean. In: Dull ME, Thormann I, Jorge MA, Hanson J, editors. Crop Specific Regeneration Guidelines (RD_ROM). CGIAR System-Wide Genetic Resource Programme, Roma, Italy. ) pp.9.
- Suarez-Martineza SE, Ferriz-Martineza RA, Campos-Vegab R, Elton-Puentea JE, Torre Carbota K, Garcia-Gascaa T 2016. Bean Seeds: Leading Nutraceutical Source for Human Health. CyTA – Journal of Food, 14 (1): 131–137.
- Stagnari F, Maggio A, Galieni A, Pisante M 2017. Multiple Benefits of Legumes for Agriculture Sustainability: An Overview. Chem. Biol. Technol. Agric. 4: 2.
- Vakali C, Papathanasiou F, Papadopoulos I, Tamoutsidis E 2009. Prelimenary Results on a Comparative Study Evaluating Land Races of Common Bean(Phaseolus vulgaris L.) Under Organic Agriculture in a Protected Areain Greece. 2nd Scientific Conference with in the Frame Work of the 9th European Summer Academy on Organic Farming June 24 - 26, 2009, Lednicena Morave, Czech Republic.
- Yeken MZ, Nadeem MA, Karaköy T, Baloch FS, Çiftçi V 2019. Determination of Turkish Common Bean Germplasm for Morpho-Agronomic and Mineral Variations for Breeding Perspectives in Turkey. KSU J. Agric Nat 22(Suppl 1): 38-50.
Toplam 29 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Ziraat, Veterinerlik ve Gıda Bilimleri |
| Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALESİ (Research Article) |
| Yazarlar | |
| Proje Numarası | Proje desteği yok |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 22 Nisan 2020 |
| Kabul Tarihi | 4 Temmuz 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021Cilt: 24 Sayı: 2 |
Cited By
2022-JIF = 0.500
2022-JCI = 0.170
Uluslararası Hakemli Dergi (International
Peer Reviewed Journal)
Dergimiz, herhangi bir başvuru veya yayımlama ücreti almamaktadır. (Free submission and publication)
Yılda 6 sayı yayınlanır. (Published 6 times a year)
Bu web sitesi Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi