Adana İli Tufanbeyli İlçesi Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma

Selahattin Çınar; Rüştü Hatipoğlu; Mustafa Avcı; Celal Yücel; İlker İnal

doi:10.18016/ksutarimdoga.vi.448421

Araştırma Makalesi

A Research On The Vegetation Structures Of The Rangelands Of District Tufanbeyli, Adana

Yıl 2019, Cilt: 22 Sayı: 1, 143 - 152, 28.02.2019

Selahattin Çınar , Rüştü Hatipoğlu , Mustafa Avcı , Celal Yücel , İlker İnal

https://doi.org/10.18016/ksutarimdoga.vi.448421

Cited By: 11

Öz

This research was conducted to determine vegetation
structures of the upland rangelands in the five villages of Tufanbeyli
district, Adana, in 2010. Vegetations
of the rangelands were studied by the loop method. In the study, plant cover
percentages, botanical compositions based on the cover percentage in the plant
covered area, range quality values and range conditions of the rangelands
studied were determined. Average percentages of grasses, legumes and other
family plants in the total plant cover were determined as 36.9 %, 22.0 % and
41.1 %, respectively. It was determined that the averaged percentages of decreasing, increasing and invasive
species were 20.9, 11.2 % and 67.2 %,
respectively. The calculated quality values of rangelands ranged from 2.40 to
3.92, indicating that the range conditions of all rangelands studied were poor.
Results indicated that grazing on the rangelands studied or on those having the
same ecological conditions with the studied rangelands must be controlled, and
improved by one of the range improvement methods such as over sowing, sowing or
natural regeneration, alone or with the combinations of the other rangeland
improvement methods. Nevertheless, new research must be conducted to determine
the most proper methods of range improvement for the mentioned rangelands.

Anahtar Kelimeler

Rangeland, plant cover percentage, botanical composition, rangeland condition

Kaynakça

Altın M, Gökkuş A, Koç A 2011. Çayır Mera Yönetimi 2.cilt. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı TÜGEM Yayınları Ankara
Anonim 1962. Range Research: Basic problems and techniques, National Academy of Science. National Research Council Pub.890
Anonim 2008. Türkiye’nin Çayır ve Mera Bitkileri. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. Çayır, Mera, Yem Bitkileri ve Havza Geliştirme Daire Başkanlığı. Ankara
Anonim 2013. Meteorological Data for Adana, www.wunderground.com (10.11.2014)
Anonim 2017. Türkiye İstatistik Kurumu 2010 Veritabanı www.tuik.gov.tr (15.12.2017)
Avağ A, Uzun M, MM Özgöz, Aksakal E, Dumlu S, Yıldız H, Mermer A, Koç A, Gökkuş A, Hatipoğlu R, Ünal E, Urla Ö, Aydoğdu M, Dedeoğlu F, Özaydın KA, Aydoğmuş O, Ünal S, Mutlu Z, Palta Ç, Çarkacı DA, Yıldırım T, Aksoyak Ş, Tezel M, Aygün C, Sever AL, Erdoğdu İ, Kara İ, Atalay A, Yavuz T, Avcı M, Çınar S, İnal İ, Yücel C, Sürmen M, Şimşek U 2011. Ulusal Mera Kullanım ve Yönetim Projesi Kapsamında Yapılan Muhafaza ve Dijital Herbaryum Çalışmaları. IX. Tarla Bitkileri Kongresi, 3. Cilt. s. 1983-1986. 12-15 Eylül Bursa.
Bakır Ö 1970. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Arazisinde Bir Mer’a Etüdü. A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları No:232 Ankara
Bakır Ö 1987. Çayır-Mera Amenajmanı. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 992, Ders Kitabı: 292, Ankara.
Blanchet K, Moechnig H, DeJong-Hughes J 2003. Grazing systems planning guide. University of Minnesota Extension Service, BU-07606-S, http://www.extension.umn.edu/agriculture/beef/components/docs/grazingsystemsplanning.guide.pdf (Erişim tarihi: 01.11.2018).
Büyükburç U 1983. Ankara İli Yavrucak Köyü Meralarını Gübreleme ve Dinlendirme Yolu İle Islahı Olanakları Üzerine Bir Araştırma. Çayır-Mera Zootekni Araştırma Enstitüsü Yayınları No:79, Ankara.
Çınar S 2001. Adana İli Tufanbeyli İlçesi Hanyeri Köyü Merasında Verim ve Botanik Kompozisyonun Saptanması Üzerine Bir Araştırma, Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 70 s. Adana
Çınar S, Hatipoğlu R, Avcı M, İnal İ, Avağ A 2014. Hatay İli Kırıkhan İlçesi Taban Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. Gaziosmanpaşa Üniv. Ziraat Fakültesi Dergisi JAFAG, 31(2): 52-60
Çınar S, Hatipoğlu R, Avcı M 2015. Bazı Yabancı Ot Mücadele Yöntemlerinin Akdeniz Bölgesi Meralarında Ot Verimi Botanik Kompozisyon Ve Ot Kalitesi Üzerine Etkisi. Tarım Bilimleri Dergisi, 21 (1), 39-49
Çomaklı B, Öner T, Daşcı, M 2012 Farklı Kullanım Geçmişine Sahip Mera Alanlarında Bitki Örtüsünün Değişimi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enst. Der., 2(2): 75-82.
Davis PH 1970. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. University of Edinburgh Press,Volume1-3, Edinburgh.
Demiri M 1983. Flora Ekskursionistee Shqiperise T, Shtepia Botuesee Librit Shkollor Tirane.
Edgecombe W 1964. Weeds of Lebanon. Faculty of Agriculture Sciences, American Universityof Beirut, Lebanon, Publication No:24.
Erkun V 1971. Hakkari ve Van İllerinde Mer’a Araştırmaları. Tarım Bakanlığı Ziraat İşleri Gn. Müd. Yayınları No:13 Ankara
Erkun V 1972. Bala İlçesi Mer’aları Üzerinde Araştırmalar. Tarım Bakanlığı Hayvancılığı Geliştirme Gn. Müd. Yayınları Ankara
Garms H, Eigener W, Melderis A, Pope T and Durrell G 1968. The Natural History of Europe. Paol Hamilyn Limited, London.
Gökkuş A 1984. Değişik Islah Yöntemleri Uygulanan Erzurum Tabii Meralarının Kuru Ot ve Ham Protein Verimleri ile Botanik Kompozisyonları Üzerinde Araştırmalar. A.Ü Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, 145 sayfa, Erzurum.
Gökkuş A 1991. Doğu ve Güney Doğu Anadolu Bölgeleri Çayır Mera ve Yem Bitkileri ve Hayvancılığı Geliştirme Projesi Eğitim Semineri. 20-22 Şubat 1991, Erzurum.
Gökkuş A, Koç A 2001. Mera ve Çayır Yönetimi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Notu Yayınları: 228.
Gökkuş A, Koç A, Çomaklı B 2000. Çayır-Mera Uygulama Kılavuzu. Geliştirilmiş 3. Baskı. A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları, Yayın No:142, Ankara
Gür M, Altın M 2015. Trakya yöresinde farklı kullanım geçmişine sahip meraların florastik kompozisyonlarının bazı özellikleri, Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 30: 60-67
Holeckek JL, Pieper RD, Herbel CH. 2004. Range management: Principles and practicies. Prentice Hall, New Jersey 607 p.
Huxley A, Taylor W 1977. Flowers of Greece and the Aegean.Chatto and Windus Ltd. Printed Great Britain by Richard Clay Ltd Bunges, Suffolk.
İnal İ, Avcı M, Çınar S, Yücel C, Hatipoğlu R 2011. Çukurova Bölgesi Sahil Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. IX. Tarla Bitkileri Kongresi Sunulu Bildiri, 3. Cilt. s. 1664-1667. 12-15 Eylül Bursa.
İspirli K, Alay F, Uzun F, Çankaya N 2016. Doğal meralardaki vejetasyon örtüsü ve yapısı üzerine otlatma ve topoğrafyanın etkisi. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 3(1): 14-22.
Koç A, Gökkuş A 1994. Güzelyurt Köyü Mera Vejetasyonunun Botanik Kompozisyonu ve Toprağı Kaplama Alanı ile Bırakılacak En Uygun Anız Yüksekliğinin Belirlenmesi. Türk Tarım ve Ormancılık Dergisi. 18(6): 498-500
Koç A 1995. Topoğrafya ile toprak nem ve sıcaklığının mera bitki örtülerinin bazı özelliklerine etkileri. Atatürk Ünv. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Doktora Tezi, 177 s. Erzurum
Özmen T 1977. Konya ili meralarının bitki örtüsü üzerinde araştırmalar. Ankara Ünv. Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Doktora Tezi. 126 s. Ankara
Öztan Y, Okatan A 1985. Çayır Mera Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkilerinin Tanıtım Klavuzu. Cilt II. K.Ü. Orman Fakültesi. Karadeniz Üniversitesi Basımevi Genel Yayın No:95 Fakülte Yayın No:8 Trabzon.
Polunin O, Huxley A 1974. Flowers of the Mediterranean Chatto and Windus, London.
Seydoşoğlu S, Saruhan V, Mermer A 2015. Diyarbakır İli Silvan İlçesi Taban Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerinde Bir Araştırma, Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi 2:1-7
Steel RGD, Torrie JH 1960. Principles and Procedures of Statistics With Special Reference to the Biological Sciences. Mc Graw-Hill Book Co., Inc., London.
Şen Ç 2010. Kilis İli Bazı Köylerindeki Meralarda Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 96 s.
Tekindal B 1998. Varyans Analizinin Önşartları ve Transformasyonlar, A.Ü Ziraat Fak. Fen Bilimleri Enstitüsü, Zootekni Ana Bilim Dalı Doktora tezi, 70 s.
Tükel T 1981. Ulukışla’da Korunan Tipik bir Step Dağ Mer’ası ile Eş Orta Malı Meraların Bitki Örtüsü ve Verim Güçlerinin Saptanması Üzerine Araştırmalar. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Doktora Tezi, 153 sayfa, Adana
Uslu ÖS 2005. Kahramanmaraş İli Türkoğlu İlçesi Araplar Köyü Yeniyapan Merasında Botanik Kompozisyonun Tespiti ve Farklı Gübre Uygulamalarının Meranın Verim ve Botanik Kompozisyonuna Etkileri Üzerinde Araştırmalar, Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Doktora Tezi, 162 sayfa, Adana
Uzun F, Alay F, İspirli K 2016. Bartın ili meralarının bazı özellikleri. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 3(2): 174-183.
Weymer H 1981. Lernt Pflanze Kennen. Ferdinand Enke Verlag, Stuttgart.
Yurtsever N 1984. Deneysel İstatistik Metotları. Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları, Genel Yayın No: 121, Ankara

Adana İli Tufanbeyli İlçesi Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2019, Cilt: 22 Sayı: 1, 143 - 152, 28.02.2019

Selahattin Çınar , Rüştü Hatipoğlu , Mustafa Avcı , Celal Yücel , İlker İnal

https://doi.org/10.18016/ksutarimdoga.vi.448421

Cited By: 11

Öz

Bu
araştırma, Adana İli Tufanbeyli ilçesinin 5 farklı köyünde bulunan meralarda,
vejetasyon yapısının belirlenmesi amacıyla 2010 yılında yürütülmüştür.
Vejetasyon etüdlerinde lup metodu kullanılarak meralardaki bitkilerin türleri,
meraların bitki ile kaplı alan oranları, azalıcı, çoğalıcı ve istilacı türlerin
oranları, mera kalite dereceleri ve mera durumları belirlenmiştir. Meralarda
bitki ile kaplı alanda buğdaygiller oranı ortalaması % 36.9, baklagiller oranı
ortalaması % 22.0 ve diğer familya bitkileri oranı ortalaması % 41.1, azalıcı
türlerin oranı ortalama, % 20.9, çoğalıcı türlerin oranı % 11.9, istilacı
türlerin oranı ise % 67.2, mera kalite derecelerinin 2.40-3.92 arasında
değiştiği ve meraların durum sınıfının zayıf olduğu tespit edilmiştir. Araştırma
sonuçlarına göre, incelenen meralar ve benzer ekolojik koşullardaki meralarda
otlatmanın kontrol altına alınması ve toprak ve topoğrafik koşullarına bağlı
olarak üstten tohumlama, mibzerle ekim veya doğal tohumlama yöntemlerinin tek
başlarına veya diğer ıslah yöntemleri ile kombine edilerek ıslah edilebilmesi
için uygun ıslah yöntemlerinin belirlenmesine yönelik yeni araştırmaların
yapılması gerektiği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Mera, bitki ile kaplılık oranı, botanik kompozisyon, mera durumu

Kaynakça

Altın M, Gökkuş A, Koç A 2011. Çayır Mera Yönetimi 2.cilt. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı TÜGEM Yayınları Ankara
Anonim 1962. Range Research: Basic problems and techniques, National Academy of Science. National Research Council Pub.890
Anonim 2008. Türkiye’nin Çayır ve Mera Bitkileri. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. Çayır, Mera, Yem Bitkileri ve Havza Geliştirme Daire Başkanlığı. Ankara
Anonim 2013. Meteorological Data for Adana, www.wunderground.com (10.11.2014)
Anonim 2017. Türkiye İstatistik Kurumu 2010 Veritabanı www.tuik.gov.tr (15.12.2017)
Avağ A, Uzun M, MM Özgöz, Aksakal E, Dumlu S, Yıldız H, Mermer A, Koç A, Gökkuş A, Hatipoğlu R, Ünal E, Urla Ö, Aydoğdu M, Dedeoğlu F, Özaydın KA, Aydoğmuş O, Ünal S, Mutlu Z, Palta Ç, Çarkacı DA, Yıldırım T, Aksoyak Ş, Tezel M, Aygün C, Sever AL, Erdoğdu İ, Kara İ, Atalay A, Yavuz T, Avcı M, Çınar S, İnal İ, Yücel C, Sürmen M, Şimşek U 2011. Ulusal Mera Kullanım ve Yönetim Projesi Kapsamında Yapılan Muhafaza ve Dijital Herbaryum Çalışmaları. IX. Tarla Bitkileri Kongresi, 3. Cilt. s. 1983-1986. 12-15 Eylül Bursa.
Bakır Ö 1970. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Arazisinde Bir Mer’a Etüdü. A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları No:232 Ankara
Bakır Ö 1987. Çayır-Mera Amenajmanı. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 992, Ders Kitabı: 292, Ankara.
Blanchet K, Moechnig H, DeJong-Hughes J 2003. Grazing systems planning guide. University of Minnesota Extension Service, BU-07606-S, http://www.extension.umn.edu/agriculture/beef/components/docs/grazingsystemsplanning.guide.pdf (Erişim tarihi: 01.11.2018).
Büyükburç U 1983. Ankara İli Yavrucak Köyü Meralarını Gübreleme ve Dinlendirme Yolu İle Islahı Olanakları Üzerine Bir Araştırma. Çayır-Mera Zootekni Araştırma Enstitüsü Yayınları No:79, Ankara.
Çınar S 2001. Adana İli Tufanbeyli İlçesi Hanyeri Köyü Merasında Verim ve Botanik Kompozisyonun Saptanması Üzerine Bir Araştırma, Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 70 s. Adana
Çınar S, Hatipoğlu R, Avcı M, İnal İ, Avağ A 2014. Hatay İli Kırıkhan İlçesi Taban Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. Gaziosmanpaşa Üniv. Ziraat Fakültesi Dergisi JAFAG, 31(2): 52-60
Çınar S, Hatipoğlu R, Avcı M 2015. Bazı Yabancı Ot Mücadele Yöntemlerinin Akdeniz Bölgesi Meralarında Ot Verimi Botanik Kompozisyon Ve Ot Kalitesi Üzerine Etkisi. Tarım Bilimleri Dergisi, 21 (1), 39-49
Çomaklı B, Öner T, Daşcı, M 2012 Farklı Kullanım Geçmişine Sahip Mera Alanlarında Bitki Örtüsünün Değişimi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enst. Der., 2(2): 75-82.
Davis PH 1970. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. University of Edinburgh Press,Volume1-3, Edinburgh.
Demiri M 1983. Flora Ekskursionistee Shqiperise T, Shtepia Botuesee Librit Shkollor Tirane.
Edgecombe W 1964. Weeds of Lebanon. Faculty of Agriculture Sciences, American Universityof Beirut, Lebanon, Publication No:24.
Erkun V 1971. Hakkari ve Van İllerinde Mer’a Araştırmaları. Tarım Bakanlığı Ziraat İşleri Gn. Müd. Yayınları No:13 Ankara
Erkun V 1972. Bala İlçesi Mer’aları Üzerinde Araştırmalar. Tarım Bakanlığı Hayvancılığı Geliştirme Gn. Müd. Yayınları Ankara
Garms H, Eigener W, Melderis A, Pope T and Durrell G 1968. The Natural History of Europe. Paol Hamilyn Limited, London.
Gökkuş A 1984. Değişik Islah Yöntemleri Uygulanan Erzurum Tabii Meralarının Kuru Ot ve Ham Protein Verimleri ile Botanik Kompozisyonları Üzerinde Araştırmalar. A.Ü Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, 145 sayfa, Erzurum.
Gökkuş A 1991. Doğu ve Güney Doğu Anadolu Bölgeleri Çayır Mera ve Yem Bitkileri ve Hayvancılığı Geliştirme Projesi Eğitim Semineri. 20-22 Şubat 1991, Erzurum.
Gökkuş A, Koç A 2001. Mera ve Çayır Yönetimi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Notu Yayınları: 228.
Gökkuş A, Koç A, Çomaklı B 2000. Çayır-Mera Uygulama Kılavuzu. Geliştirilmiş 3. Baskı. A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları, Yayın No:142, Ankara
Gür M, Altın M 2015. Trakya yöresinde farklı kullanım geçmişine sahip meraların florastik kompozisyonlarının bazı özellikleri, Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 30: 60-67
Holeckek JL, Pieper RD, Herbel CH. 2004. Range management: Principles and practicies. Prentice Hall, New Jersey 607 p.
Huxley A, Taylor W 1977. Flowers of Greece and the Aegean.Chatto and Windus Ltd. Printed Great Britain by Richard Clay Ltd Bunges, Suffolk.
İnal İ, Avcı M, Çınar S, Yücel C, Hatipoğlu R 2011. Çukurova Bölgesi Sahil Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. IX. Tarla Bitkileri Kongresi Sunulu Bildiri, 3. Cilt. s. 1664-1667. 12-15 Eylül Bursa.
İspirli K, Alay F, Uzun F, Çankaya N 2016. Doğal meralardaki vejetasyon örtüsü ve yapısı üzerine otlatma ve topoğrafyanın etkisi. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 3(1): 14-22.
Koç A, Gökkuş A 1994. Güzelyurt Köyü Mera Vejetasyonunun Botanik Kompozisyonu ve Toprağı Kaplama Alanı ile Bırakılacak En Uygun Anız Yüksekliğinin Belirlenmesi. Türk Tarım ve Ormancılık Dergisi. 18(6): 498-500
Koç A 1995. Topoğrafya ile toprak nem ve sıcaklığının mera bitki örtülerinin bazı özelliklerine etkileri. Atatürk Ünv. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Doktora Tezi, 177 s. Erzurum
Özmen T 1977. Konya ili meralarının bitki örtüsü üzerinde araştırmalar. Ankara Ünv. Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Doktora Tezi. 126 s. Ankara
Öztan Y, Okatan A 1985. Çayır Mera Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkilerinin Tanıtım Klavuzu. Cilt II. K.Ü. Orman Fakültesi. Karadeniz Üniversitesi Basımevi Genel Yayın No:95 Fakülte Yayın No:8 Trabzon.
Polunin O, Huxley A 1974. Flowers of the Mediterranean Chatto and Windus, London.
Seydoşoğlu S, Saruhan V, Mermer A 2015. Diyarbakır İli Silvan İlçesi Taban Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerinde Bir Araştırma, Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi 2:1-7
Steel RGD, Torrie JH 1960. Principles and Procedures of Statistics With Special Reference to the Biological Sciences. Mc Graw-Hill Book Co., Inc., London.
Şen Ç 2010. Kilis İli Bazı Köylerindeki Meralarda Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 96 s.
Tekindal B 1998. Varyans Analizinin Önşartları ve Transformasyonlar, A.Ü Ziraat Fak. Fen Bilimleri Enstitüsü, Zootekni Ana Bilim Dalı Doktora tezi, 70 s.
Tükel T 1981. Ulukışla’da Korunan Tipik bir Step Dağ Mer’ası ile Eş Orta Malı Meraların Bitki Örtüsü ve Verim Güçlerinin Saptanması Üzerine Araştırmalar. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Doktora Tezi, 153 sayfa, Adana
Uslu ÖS 2005. Kahramanmaraş İli Türkoğlu İlçesi Araplar Köyü Yeniyapan Merasında Botanik Kompozisyonun Tespiti ve Farklı Gübre Uygulamalarının Meranın Verim ve Botanik Kompozisyonuna Etkileri Üzerinde Araştırmalar, Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Doktora Tezi, 162 sayfa, Adana
Uzun F, Alay F, İspirli K 2016. Bartın ili meralarının bazı özellikleri. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 3(2): 174-183.
Weymer H 1981. Lernt Pflanze Kennen. Ferdinand Enke Verlag, Stuttgart.
Yurtsever N 1984. Deneysel İstatistik Metotları. Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları, Genel Yayın No: 121, Ankara

Toplam 43 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	ARAŞTIRMA MAKALESİ (Research Article)
Yazarlar	Selahattin Çınar 0000-0002-9049-0044 Rüştü Hatipoğlu 0000-0002-7977-0782 Mustafa Avcı 0000-0003-0875-511X Celal Yücel 0000-0001-6792-5890 İlker İnal 0000-0002-5891-8004
Yayımlanma Tarihi	28 Şubat 2019
Gönderilme Tarihi	27 Temmuz 2018
Kabul Tarihi	3 Aralık 2018
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2019Cilt: 22 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA	Çınar, S., Hatipoğlu, R., Avcı, M., Yücel, C., vd. (2019). Adana İli Tufanbeyli İlçesi Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım Ve Doğa Dergisi, 22(1), 143-152. https://doi.org/10.18016/ksutarimdoga.vi.448421