Tarımda Kalma Eğilimini Etkileyen Başlıca Faktörlerin Genel Bir Değerlendirmesi

Oya Sav; Cengiz Sayın

doi:10.18016/ksutarimdoga.vi.472890

Derleme

Tarımda Kalma Eğilimini Etkileyen Başlıca Faktörlerin Genel Bir Değerlendirmesi

Yıl 2018, Cilt: 21 , 190 - 197, 31.12.2018

Oya Sav , Cengiz Sayın

https://doi.org/10.18016/ksutarimdoga.vi.472890

Cited By: 9

Öz

Tarım
sektörü başta toplumun gıda ihtiyacının karşılanması olmak üzere istihdam,
ihracat, yatırım, hammadde temini ve katma değer yaratma gibi ekonomik
katkıları nedeniyle tüm ülkelerde önemini her zaman korumaktadır.Türkiye’de de
tarım sektörü belirtilen tüm konulardaki önemini baskın bir şekilde
sürdürmektedir. Ancak gelinen noktada, taşıdığı bu öneme karşın, tarımda
giderek yaşlanan ve tarım dışına kayan bir üretici sorunu yaşanmaktadır. Bir
yandan tarımda kalma öte yandan kente göçü alternatif olarak görme seçenekleri
genç tarım üreticilerini ve adaylarını tercih yapmada bir hayli zorlamaktadır.
Bu durum, ülke tarımının geleceği ve sürdürülebilirliği açısından olumlu
sinyaller vermemektedir. Çiftçi kararlarının ve davranışlarının; ekonomik,
sosyal, kültürel, politik, coğrafi ve psikolojik olmak üzere oldukça çeşitli
faktörlerden etkilendiği iyi bilinmektedir. Bu bakımdan üreticilerin “tarımda
kalma” ya da “kalmama” eğilimlerine neden olan temel faktörlerin doğru
belirlenmesi; geleceğe yönelik gıda güvencesi ve tarımın sürdürülebilirliğinin
sağlanması, kırsal alanların sosyo-ekonomik devamlılığının sağlanması açısından
son derece önemli görülmektedir. İkincil verilerden yararlanılan bu çalışmada,
çiftçilerin tarımsal faaliyeti sürdürme ya da faaliyete devam etmeme
eğilimlerinin tartışılması amaçlanmıştır. Tarımın çok boyutluluğu göz önüne
alınarak geniş bir çerçevede üreticilerin tarımdan ayrılma nedenleri
incelenerek çözüm yollarının aranması, tarımsal üretim yeterliliği ile ülke
refahı ve kalkınma yolunda büyük bir adım olacaktır.

Anahtar Kelimeler

destekleme araçları, kalma eğilimi, tarım, sürdürülebilirlik, faktörler

Kaynakça

Anonim 2017a. Avrupa Birliği Ortak Tarım Politikası. https://ec.europa.eu/agriculture/cap-funding/young -farmers_en (Erişim tarihi: 05.04. 2018).
Anonim 2018a. http://www.businessankara.com/ ekonomi-haberleri/2017-turkiye-tarimsal-desteklemeler-saha-arastirmasi-sonuclari-aciklandi.html. (Erişim tarihi: 05.08.2018).
Arlı R, Balcı M, Abay C 2014. Gençlerin Kırsalda Çiftçilik Yapma Eğilimleri: Akhisar İlçesi Örneği, Ulusal Aile Çiftçiliği Sempozyumu, 30-31 Ekim 2014, Ankara.
Ataseven Y 2016. Türkiye’de Tarımsal Destekleme Politikaları: Genel Bakış ve Güncel Değerlendirmeler.https://www.researchgate.net/publication/312918415_Turkiye'de_Tarimsal_Destekleme_Politikalari_Genel_Bakis_ve_Guncel_Degerlendirmeler (Erişim tarihi: 09.08.2018).
Bezu S, Holden S 2014. Are Rural Youth in Ethiopia Abandoning Agriculture. World Development Vol. 64, pp. 259–272, 2014 0305-750X/_ 2014 The Authors. Published by Elsevier Ltd.
Cengiz S, Baydur CM 2010. Kırdan Kente Göç ve Tarımsal Verimlilik: Türkiye Örneği. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2): 85 - 98
Çelik Z 2017. Samsun İli Çarşamba İlçesinde Aile Çiftçiliğinin Mevcut Durumu, Sorunları ve Sürdürülebilirliği. Ondokuz Mayıs Üniversitesi. Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. 63 s.
Çukur T 2016. Milas İlçesinde Süt Sığırcılığı Yapan Çiftçilerin Tarımda Kalma Eğilimlerinin Belirlenmesi. XII. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi. 25-27 Mayıs 2016. Isparta.
Çukur T, Işın F 2008. İzmir İli Torbalı İlçesinde Sanayi Domatesi Üreticilerinin Tarımın Çok Fonksiyonluluğu Kavramına Bakış Açıları. Ege Üniversitesi. Ziraat Fakültesi Dergisi. 2008, 45 (3): 185-193 ISSN 1018 – 8851.
Fidan F 2017. Bartın İlinde Organik Tarımın Ekonomik Boyutu. Bartın Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. 167 s.
Gürbüz M, Karabulut M 2008. Kırsal Göçler İle Sosyo-Ekonomik Özellikler Arasındaki İlişkilerin Analizi. Türk Coğrafya Dergisi, 50:37-60.
Sayın C 2003. Türkiye’de Tarımsal Destekleme Politikaları. Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yayınları. Ankara.
Sayın C 2017. Tarım Politikası Ders Notları.
OECD 2018. https://www.oecd-library.org/agriculture-and-food/agricultural-policy-monitoring-and-evaluation-2018/turkey_agr_pol-2018-27-en (Erişim tarihi: 02.08.2018).
TOB 2018. Tarım ve Orman Bakanlığı. https://www.tarimorman.gov.tr/ (Erişim tarihi: 19.08.2018).
TÜİK 2018. Tarımsal İşletme Yapı Araştırması,. http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi. do?alt_id =1003. (Erişim: 15.08.2018).
Karahan Uysal Ö 2015. Manisa İli Yunt Dağı Köylerinde Çiftçilerin Tarımsal Üretime Yaklaşımlarını Etkileyen Faktörlerin Analizi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi. Journal of Social Sciences and Humanities Researches. 1(35): 73-95.
Yalçın GE, Kara FÖ 2016. Kırsal Göç ve Tarımsal Üretime Etkileri. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 20(2): 154-158.
Yavuz GG, Özüdoğru T 2015. Türkiye’de Tahıl Üreticilerinin Tarımsal Amaçları ve Üretimleri. https://www.avekon.org/papers/1341.pdf. Session: 4B Tarım Ekonomisi (Erişim: 12.12.2017).
Yıldız Ö 2015. Ege Bölgesi’nde Sürdürülebilir Tarıma Tarımsal Yayımın Katkısı ve Üretici Eğilimleri. Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı, Doktora Tezi, 169 s.

General Assessments of Main Factor Affecting Tendency to Stay in Agriculture

Yıl 2018, Cilt: 21 , 190 - 197, 31.12.2018

Oya Sav , Cengiz Sayın

https://doi.org/10.18016/ksutarimdoga.vi.472890

Cited By: 9

Öz

The agriculture sector always maintains its importance
in all countries mainly due to its economic contributions to the components
such as employment, export, investment, raw material creation and creation of
value added, especially in meeting the food needs of the society. Also,
agricultural sector in Turkey continues its importance in all matters referred
predominantly. However, at this point, despite the importance, there is a aging
producer problem in agriculture causing them moving away from agriculture. On
the other hand, the choice of agriculture or urban migration as alternatives
makes it very difficult for young agricultural producers or candidates to
choose. This issue does not give positive signals for sustainability of the
country's agriculture in the future. As it is known that farmer's decisions and
behaviors are influenced by several factors such as economic, social, cultural,
political, geographical and psychological factors. In this respect, the correct
determination of the basic factors that cause the producers' tendency to
"stay" or "not stay" in agriculture is vey important for
the future food security and ensuring sustainability of agriculture in terms of
ensuring the socio-economic sustainability of rural areas. In this study, it is
aimed to discuss the tendency of farmers to maintain or not to continue
agricultural activity by using secondary data. Taking into consideration the
multidimensionality of agriculture in a wide frame, examining the reasons of
farmers for leaving the agriculture will be a big step towards the welfare and
development of the country with its agricultural production adequacy.

Anahtar Kelimeler

tendency to stay, agriculture, sustainability, support tools, factors.

Kaynakça

Anonim 2017a. Avrupa Birliği Ortak Tarım Politikası. https://ec.europa.eu/agriculture/cap-funding/young -farmers_en (Erişim tarihi: 05.04. 2018).
Anonim 2018a. http://www.businessankara.com/ ekonomi-haberleri/2017-turkiye-tarimsal-desteklemeler-saha-arastirmasi-sonuclari-aciklandi.html. (Erişim tarihi: 05.08.2018).
Arlı R, Balcı M, Abay C 2014. Gençlerin Kırsalda Çiftçilik Yapma Eğilimleri: Akhisar İlçesi Örneği, Ulusal Aile Çiftçiliği Sempozyumu, 30-31 Ekim 2014, Ankara.
Ataseven Y 2016. Türkiye’de Tarımsal Destekleme Politikaları: Genel Bakış ve Güncel Değerlendirmeler.https://www.researchgate.net/publication/312918415_Turkiye'de_Tarimsal_Destekleme_Politikalari_Genel_Bakis_ve_Guncel_Degerlendirmeler (Erişim tarihi: 09.08.2018).
Bezu S, Holden S 2014. Are Rural Youth in Ethiopia Abandoning Agriculture. World Development Vol. 64, pp. 259–272, 2014 0305-750X/_ 2014 The Authors. Published by Elsevier Ltd.
Cengiz S, Baydur CM 2010. Kırdan Kente Göç ve Tarımsal Verimlilik: Türkiye Örneği. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2): 85 - 98
Çelik Z 2017. Samsun İli Çarşamba İlçesinde Aile Çiftçiliğinin Mevcut Durumu, Sorunları ve Sürdürülebilirliği. Ondokuz Mayıs Üniversitesi. Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. 63 s.
Çukur T 2016. Milas İlçesinde Süt Sığırcılığı Yapan Çiftçilerin Tarımda Kalma Eğilimlerinin Belirlenmesi. XII. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi. 25-27 Mayıs 2016. Isparta.
Çukur T, Işın F 2008. İzmir İli Torbalı İlçesinde Sanayi Domatesi Üreticilerinin Tarımın Çok Fonksiyonluluğu Kavramına Bakış Açıları. Ege Üniversitesi. Ziraat Fakültesi Dergisi. 2008, 45 (3): 185-193 ISSN 1018 – 8851.
Fidan F 2017. Bartın İlinde Organik Tarımın Ekonomik Boyutu. Bartın Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. 167 s.
Gürbüz M, Karabulut M 2008. Kırsal Göçler İle Sosyo-Ekonomik Özellikler Arasındaki İlişkilerin Analizi. Türk Coğrafya Dergisi, 50:37-60.
Sayın C 2003. Türkiye’de Tarımsal Destekleme Politikaları. Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yayınları. Ankara.
Sayın C 2017. Tarım Politikası Ders Notları.
OECD 2018. https://www.oecd-library.org/agriculture-and-food/agricultural-policy-monitoring-and-evaluation-2018/turkey_agr_pol-2018-27-en (Erişim tarihi: 02.08.2018).
TOB 2018. Tarım ve Orman Bakanlığı. https://www.tarimorman.gov.tr/ (Erişim tarihi: 19.08.2018).
TÜİK 2018. Tarımsal İşletme Yapı Araştırması,. http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi. do?alt_id =1003. (Erişim: 15.08.2018).
Karahan Uysal Ö 2015. Manisa İli Yunt Dağı Köylerinde Çiftçilerin Tarımsal Üretime Yaklaşımlarını Etkileyen Faktörlerin Analizi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi. Journal of Social Sciences and Humanities Researches. 1(35): 73-95.
Yalçın GE, Kara FÖ 2016. Kırsal Göç ve Tarımsal Üretime Etkileri. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 20(2): 154-158.
Yavuz GG, Özüdoğru T 2015. Türkiye’de Tahıl Üreticilerinin Tarımsal Amaçları ve Üretimleri. https://www.avekon.org/papers/1341.pdf. Session: 4B Tarım Ekonomisi (Erişim: 12.12.2017).
Yıldız Ö 2015. Ege Bölgesi’nde Sürdürülebilir Tarıma Tarımsal Yayımın Katkısı ve Üretici Eğilimleri. Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı, Doktora Tezi, 169 s.

Toplam 20 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	DERLEME MAKALE (Review Article)
Yazarlar	Oya Sav 0000-0003-3345-6808 Cengiz Sayın 0000-0002-5053-6909
Yayımlanma Tarihi	31 Aralık 2018
Gönderilme Tarihi	21 Ekim 2018
Kabul Tarihi	2 Ocak 2019
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2018Cilt: 21

Kaynak Göster

APA	Sav, O., & Sayın, C. (2018). Tarımda Kalma Eğilimini Etkileyen Başlıca Faktörlerin Genel Bir Değerlendirmesi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım Ve Doğa Dergisi, 21, 190-197. https://doi.org/10.18016/ksutarimdoga.vi.472890