Türkiye’de Biyoekonomi Girişimciliğinin Tarımdaki Önemi

Zeki Bayramoğlu; Mahmut Tekin; Kemalettin Ağızan

doi:10.18016/ksutarimdoga.vi.472161

Derleme

Türkiye’de Biyoekonomi Girişimciliğinin Tarımdaki Önemi

Yıl 2018, Cilt: 21 , 227 - 236, 31.12.2018

Zeki Bayramoğlu Mahmut Tekin Kemalettin Ağızan

https://doi.org/10.18016/ksutarimdoga.vi.472161

Cited By: 7

Öz

Günümüz
koşullarında gerçekleştirilen sürdürülebilir kalkınma, üretimde kullanılan
kaynakların sınırlı ve yenilenemez olmasından dolayı ekolojik dengeyi bozduğu
sonucunu ortaya çıkarmaktadır. Özellikle gelişmiş ülkelerde toplumların mevcut
fiziksel ve enerji tüketimleri göz önünde bulundurulduğunda Dünyanın mevcut
tüketim düzeyinin sürdürülebilir olmadığı bilinmektedir. Sürdürülebilir ve
ekolojik dengeyi gözeten bir üretim modeli için biyoekonomi, gelecek yıllar
içerisinde önemini arttırarak devam edecektir. OECD (2012) raporlarına göre,
biyoekonomik gelişmelerin temelinde, gelişen ülkelerde artan nüfus ve kişi
başına düşen gelir yer almaktadır. Dünya nüfusu gelecek 10 yıl içerisinde 9
milyara ulaşacağı ve bu artışın %97’sinin gelişen ülkelerde meydana geleceği
tahmin edilmektedir. Artan bu nüfus sonuç itibariyle gıda, yem, su kaynakları,
enerji gibi kaynakların üzerinde baskı yaratacaktır. Ayrıca 2030 yılına kadar
yine rapora göre GSYİH miktarının OECD ülkelerinde %2.3 ve gelişen ülkelerde
%4.6 oranında artacağı öngörülmektedir. Raporda ayrıca biyokimyasal ürünlerin
toplam kimyasal ürünler içerisindeki payının %35’e, biyoteknoloji ile üretilen
ürünlerin oranının ise %50’ye ulaşılacağı tahmin edilmektedir. Bu nedenle
biyoekonomi alanında bir yapılanmaya ihtiyaç duyulmakta ve biyoekonomi
alanındaki ihtiyacın özel sektör girişimleri ile karşılanması gerekmektedir. Bu
kapsamda, biyoekonomiye geçişin, girişimcilik anlayışı ile bu alandaki
pazarlara ve iş fırsatlarına erişimin kolaylaşmasına yardımcı olacak çeşitli
girişimci ilişkileri ve girişimleri incelenmiş olup, biyogirişimciliğin soyut
kavramını geliştirmek, bileşenlerini kategorize etmek, Dünyada ve Türkiye’deki
biyogirişimciliği incelemek çalışmanın temelini oluşturmaktadır. Ayrıca tarım
sektöründeki biyoekonomi alanında yapılan faaliyetleri belirleyerek sektördeki
yeni fırsatlar incelenmiş ve çalışma kapsamında tarımsal biyoekonomi alandaki
gelişmeler ile ülkelerin kalkınmaları arasındaki ilişkiler ortaya konularak,
tarımsal biyoekonomi girişimciliğinin yaygınlaştırılması gerekliliği ortaya
çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler

biyoekonomi , girişimcilik , tarım

Kaynakça

Arundel A, Sawaya D 2009. The Bioeconomy to 2030: designing a policy agenda.
BMEL B, BMU B 2012. Biorefineries Roadmapas part of the German Federal Government action plans for the material and energetic utilisation of renewable raw materials.
Conforti P 2011. Looking ahead in world food and agriculture: perspectives to 2050. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO).
Dean TJ, McMullen JS 2007. Toward a theory of sustainable entrepreneurship: Reducing environmental degradation through entrepreneurial action, Journal of Business Venturing, 22 (1): 50-76.
Deng X, Feng Y, Zeng H 2010. On the Strategy of the Bioeconomy Development, China Biotechnology, 30 (10): 125-131.
Duffy MD 2007. How Bioenergy Could Change Land Ownership and Values, Perspectives on 21st Century Agriculture: A Tribute to Walter J. Armbruster, 335.
Efken J, Dirksmeyer W, Kreins P, Knecht M 2016. Measuring the importance of the bioeconomy in Germany: Concept and illustration, NJAS-Wageningen Journal of Life Sciences, 77: 9-17.
European Commission. Directorate-General for Research and Innovation 2012. Innovating for sustainable growth: a bioeconomy for Europe. Publications Office of the European Union.
Ferdinands K, Virtue J, Johnson SB, Setterfield SA 2011. ‘Bio-insecurities’: managing demand for potentially invasive plants in the bioeconomy, Current Opinion in Environmental Sustainability, 3 (1-2): 43-49.
Kalaycı İ, Vakfı İA 2012. 2023 perspektifinde Türkiye ekonomisinde öncü sektörler: Türkiye tarım sektöründe yapısal dönüşüm politikaları (1923-2023) : sürdürülebilir tarımsal biyoekonomi ekseninde uygulanabilir öneriler, İktisadî Araştırmalar Vakfı.
KİPER M 2013. Biyoteknoloji Sektörel İnovasyon Sistemi: Biyoteknoloji Sektörel İnovasyon Sistemi Kavramlar Dünyadan Örnekler Türkiye’de Durum Ve Çıkarımlar, Türkiye Teknoloji Geliştirme Vakfı (TTGV).
Kuckertz A, Wagner M 2010. The influence of sustainability orientation on entrepreneurial intentions—Investigating the role of business experience, Journal of Business Venturing, 25 (5): 524-539.
Mcdonald I 2012. Bioeconomy Overview of Activities within the Agriculture Development Branch, OMAFRA.
Nowicki P, Banse M, Bolck C, Bos H, Scott E 2008. Biobased economy: State-of-the-art assessment, LEI.
Oğuz C, Bayramoğlu Z 2018. Tarım Ekonomisi Kitabı, Atlas Kitapevi, 3.Baskı, 1-222.
Peerlings JHM 1993. An applied general equilibrium model for Dutch agribusiness policy analysis, Peerlings.
Publishing O 2009. The bioeconomy to 2030: designing a policy agenda, Organisation for Economic Co-operation and Development.
Rönnlun I., Pursula T, Bröckl M, Hakala L, Luoma P, Aho M, Pathan A, Pallesen BE 2014. Creating value from bioresources: Innovation in Nordic Bioeconomy, Nordic Innovation.
Sheppard AW, Gillespie I, Hirsch M, Begley C 2011. Biosecurity and sustainability within the growing global bioeconomy, Current Opinion in Environmental Sustainability, 3 (1-2): 4-10.
TOB 2017. http://www.tarim.gov.tr/Konular/Makro-Ekonomik-Gostergeler, (Erişim tarihi: 04.09.2017).

The Importance of Bioentrepreneurship in Agriculture in Turkey

Yıl 2018, Cilt: 21 , 227 - 236, 31.12.2018

Zeki Bayramoğlu Mahmut Tekin Kemalettin Ağızan

https://doi.org/10.18016/ksutarimdoga.vi.472161

Cited By: 7

Öz

Sustainable development realized in today's conditions
reveals that the resources used in production disrupt the ecological balance
due to limited and non-renewable resources. It is known that the current
consumption level of the world is not sustainable when the existing physical
and energy consumption of societies is taken into consideration especially in
developed countries. For a production model that considers sustainable and
ecological balance, bioeconomics will continue to increase in importance for coming
years. According to OECD (2012) reports, the basis for bioeconomic developments
is the increasing population and per capita income in developing countries. It
is estimated that the world population will reach 9 billion in the next 10
years and 97% of this increase will occur in developing countries. As a result,
this population will exert pressure on resources such as food, feed, water and
energy. Also, it is estimated that the amount of GDP will increase by 2.3% in
OECD countries and 4.6% in developing countries by 2030. In the report, it is
estimated that the share of biochemical products in total chemical products
will reach 35% and the percentage of products produced with biotechnology will
reach 50%. Therefore, there is a need for structuring in the field of
bioeconomics and the need for bioeconomics needs to be met by private sector
initiatives. In this context, the transition to biyoekonomi, entrepreneurship
understanding of the markets in this area and the business opportunities that
will help facilitate access to are examined various entrepreneurial
relationships and initiatives to improve the abstract concept of
bioentrepreneurship, to categorize the components forms the basis for the study
to examine the bioentrepreneurship in the world and Turkey. In addition, by
identifying the activities in the field of bioeconomics in the agricultural
sector, new opportunities in the sector were examined and within the scope of
the study, the relations between the developments in agricultural bioeconomics and
the development of the countries have been revealed and the necessity of
spreading the agricultural bioeconomics entrepreneurship has emerged.

Anahtar Kelimeler

bioeconomics , entrepreneurship , agriculture

Kaynakça

Arundel A, Sawaya D 2009. The Bioeconomy to 2030: designing a policy agenda.
BMEL B, BMU B 2012. Biorefineries Roadmapas part of the German Federal Government action plans for the material and energetic utilisation of renewable raw materials.
Conforti P 2011. Looking ahead in world food and agriculture: perspectives to 2050. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO).
Dean TJ, McMullen JS 2007. Toward a theory of sustainable entrepreneurship: Reducing environmental degradation through entrepreneurial action, Journal of Business Venturing, 22 (1): 50-76.
Deng X, Feng Y, Zeng H 2010. On the Strategy of the Bioeconomy Development, China Biotechnology, 30 (10): 125-131.
Duffy MD 2007. How Bioenergy Could Change Land Ownership and Values, Perspectives on 21st Century Agriculture: A Tribute to Walter J. Armbruster, 335.
Efken J, Dirksmeyer W, Kreins P, Knecht M 2016. Measuring the importance of the bioeconomy in Germany: Concept and illustration, NJAS-Wageningen Journal of Life Sciences, 77: 9-17.
European Commission. Directorate-General for Research and Innovation 2012. Innovating for sustainable growth: a bioeconomy for Europe. Publications Office of the European Union.
Ferdinands K, Virtue J, Johnson SB, Setterfield SA 2011. ‘Bio-insecurities’: managing demand for potentially invasive plants in the bioeconomy, Current Opinion in Environmental Sustainability, 3 (1-2): 43-49.
Kalaycı İ, Vakfı İA 2012. 2023 perspektifinde Türkiye ekonomisinde öncü sektörler: Türkiye tarım sektöründe yapısal dönüşüm politikaları (1923-2023) : sürdürülebilir tarımsal biyoekonomi ekseninde uygulanabilir öneriler, İktisadî Araştırmalar Vakfı.
KİPER M 2013. Biyoteknoloji Sektörel İnovasyon Sistemi: Biyoteknoloji Sektörel İnovasyon Sistemi Kavramlar Dünyadan Örnekler Türkiye’de Durum Ve Çıkarımlar, Türkiye Teknoloji Geliştirme Vakfı (TTGV).
Kuckertz A, Wagner M 2010. The influence of sustainability orientation on entrepreneurial intentions—Investigating the role of business experience, Journal of Business Venturing, 25 (5): 524-539.
Mcdonald I 2012. Bioeconomy Overview of Activities within the Agriculture Development Branch, OMAFRA.
Nowicki P, Banse M, Bolck C, Bos H, Scott E 2008. Biobased economy: State-of-the-art assessment, LEI.
Oğuz C, Bayramoğlu Z 2018. Tarım Ekonomisi Kitabı, Atlas Kitapevi, 3.Baskı, 1-222.
Peerlings JHM 1993. An applied general equilibrium model for Dutch agribusiness policy analysis, Peerlings.
Publishing O 2009. The bioeconomy to 2030: designing a policy agenda, Organisation for Economic Co-operation and Development.
Rönnlun I., Pursula T, Bröckl M, Hakala L, Luoma P, Aho M, Pathan A, Pallesen BE 2014. Creating value from bioresources: Innovation in Nordic Bioeconomy, Nordic Innovation.
Sheppard AW, Gillespie I, Hirsch M, Begley C 2011. Biosecurity and sustainability within the growing global bioeconomy, Current Opinion in Environmental Sustainability, 3 (1-2): 4-10.
TOB 2017. http://www.tarim.gov.tr/Konular/Makro-Ekonomik-Gostergeler, (Erişim tarihi: 04.09.2017).

Toplam 20 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	DERLEME MAKALE (Review Article)
Yazarlar	Zeki Bayramoğlu 0000-0003-3258-3848 Mahmut Tekin 0000-0003-4266-2857 Kemalettin Ağızan 0000-0002-2340-2614
Yayımlanma Tarihi	31 Aralık 2018
Gönderilme Tarihi	18 Ekim 2018
Kabul Tarihi	2 Ocak 2019
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2018 Cilt: 21

Kaynak Göster

APA	Bayramoğlu, Z., Tekin, M., & Ağızan, K. (2018). Türkiye’de Biyoekonomi Girişimciliğinin Tarımdaki Önemi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi, 21, 227-236. https://doi.org/10.18016/ksutarimdoga.vi.472161