Bu
araştırmanın amacı, alan bazlı desteklerde yapılacak olası değişikliklerin
üretime izin verilen alanlardaki üreticilerin fındık yetiştirme
istekliliklerine etkilerinin tahmin edilmesidir. Araştırmanın ana materyalini,
Samsun İli Çarşamba ve Terme ilçelerinde üretime izin verilen alanlarda fındık
yetiştiren işletmeler arasından tabakalı örnekleme yöntemine göre seçilen 95
işletmeyle yüz yüze yapılan anketler yoluyla elde edilen veriler oluşturmuştur.
İşletmelerin fındık yetiştirme istekliliklerinin belirlenmesinde koşullu
değerleme yöntemi, farklı destekleme senaryolarında işletmelerin fındık
yetiştirme istekliliklerine etkili faktörlerin tahmin edilmesinde ise Panel
Poisson Modelinden yararlanılmıştır. Poisson model sonuçları mevcut alan bazlı
gelir desteğinin 100 ¨ artırılmasının işletmelerin yetiştirmek istedikleri
fındık dikim alanını 3.86 da artırdığını göstermektedir. Bununla birlikte,
fındık yetiştirme istekliliği diğerlerine göre şehirde ikamet eden üreticilerde
4.46 da, hane halkı daha fazla olan işletmelerde 2.78 da, daha eğitimli işletme
sahiplerinde 1.64 da, daha fazla arazisi olan işletmelerde 0.72 da ve hane
halkı reisi daha yaşlı olan işletmelerde 0.65 da daha fazla iken, asıl mesleği
çiftçilik olanlarda 2.54 da ve fındıktan birim alandan daha fazla brüt gelir
elde eden işletmelerde 0.085 da daha düşüktür.
Akseki U 2012. Dünya Fındık Piyasasında Fiyat Oluşumu Ve Türkiye İçin Alternatif
Politikaların Belirlenmesi. Ege Üniversitesi Sosyal Bil. Ens., İktisat ABD, Yüksek lisans tezi,
103 s.
Alp E 2013. Bir Maliye Politikası Aracı Olarak Tarımı Destekleme Politikaları (Fındık Örneği). Gazi Osman Paşa Üniversitesi Sosyal Bil. Ens., Maliye ABD, Yüksek Lisans Tezi, 125 s.
Bozoğlu M 2015. Türkiye’nin Fındık Piyasası, Tespitler ve Yapılması Gerekenler. Tarım Türk, 55(11-14).
Bozoğlu M Demiryürek K 2002. Taban Arazideki Fındık Söküm Politikasına Karşı Çiftçi
Davranışları, Türkiye’de Uygulanan Fındık Politikaları ve Fındığın Geleceği Konferans-
Panel, Samsun.
Özdemir F, Dellal İ, Duyar Ö, Sıray E ve Bozoğlu M 2015. Yeni Fındık Stratejisinin
Sosyoekonomik Etki Analizi Projesi. T.C. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Tarımsal
Araştırmalar ve Politikalar Genel Müdürlüğü. Fındık Araştırma İstasyon Müdürlüğü. Giresun.
Cameron A, Triverdi P 1998. Regression Analyisi of Count data. Cambridge University Press,
New York.
Crost B, Shankar B, Bennett R ve Morse S 2007. Bias from farmer self selection in
genetically modified crop productivity estimates: evidence from India data. Journal of
Agricultural Economics 58(24-36).
GTB 2013. 2012 Yılı Fındık Raporu. http://koop.gtb.gov.tr. (Erişim Tarihi:07.11.2013).
Kahraman A 2015. Çarşamba Ovası’nda Fındık Tarımı Ve Alternatif Ürün Uygulamaları,
Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bil. Ens., Coğrafya ABD, Yüksek Lisans Tezi, 108 s.
Karakuş G 2006. Türkiye’nin Fındık İhracat Arz Fonksiyonu ve 1980-2004 Dönemi İçin Bir
Uygulama. Osman Gazi Üniversitesi Sosyal Bil. Ens., İktisat ABD, Yüksek Lisans Tezi, 88 s.
Kayalak S, Özçelik A 2012. Türkiye’de ve Dünyada Fındık Politikaları, Tarım Ekonomisi
Dergisi.
Kouser, S., Qaim, M., 2011. Impact of Bt cotton on pesticide poisoning in smallholder
agriculture: A panel data analysis. Ecological Economics, 70:2105-2113.
Sağlam P 2012. Türkiye’deki Tarımsal İşletmelerde Fındık Üretim Teknikleri ve Dünya’daki
Benzerleriyle Karşılaştırılması. Haliç Üniversitesi Sosyal Bil. Ens., İşletme ABD, Yüksek
Lisans Tezi, 120 s.
Şık H 2010. Avrupa Birliği’ne Katılım Sürecinde Türk Tarımında Meydana Gelen
Değişmeler Ve Fındık Üretiminde Rekabet Gücünün Analizi. Marmara Üniversitesi Sosyal
Bil. Ens., İktisat ABD, Yüksek Lisans Tezi, 201 s.
Yamane T 1967. Elemantary Sampling Theory, Prıntıce-Hall. Inc. Engle Wood Clifts. NT.
Farms’ Willingness to Grow Hazelnut Depending on Area-Based Support
The aim of this study was to reveal the effects of
possible changes in the area based supports on the farmers’ willingness to grow
hazelnuts in the authorized areas. The main material of the study was the
primary data obtained from the 95 hazelnut farms selected with the stratified
sampling method in the authorized areas of the districts of Terme and Çarşamba
of Samsun province. The Contingent Valuation method was used to determine the
farmers’ willingness to grow hazelnut at different support scenarios and Panel
Poisson model was used to estimate the factors affecting the farmers’
willingness to grow hazelnut. The research results shows that reducing or
ending the area-based supports does not cause any decrease effect in the
hazelnut plantation areas of the farms, whereas increases in the area-based
supports would increase the hazelnut areas of the farms. Poisson model results
show that an increase of ¨ 100 in the based support would increase the farmer’ willingness to grow hazelnut by 3.86 decares. However, the
farmers’ willingness to grow hazelnut were higher of 4.46 decares for
the farmers residing in the urban areas, 2.78 decares in higher household size,
1.64 decares in higher householders, 0.72 decare in larger farms and 0.65
decare in older householders compared to their peers. However, the main
profession as farmer and generating higher gross profit per decare from
hazelnut farming would increase the farmers’ willingness to grow hazelnut by
2.54 and 0.085 deraces, respectively.
Akseki U 2012. Dünya Fındık Piyasasında Fiyat Oluşumu Ve Türkiye İçin Alternatif
Politikaların Belirlenmesi. Ege Üniversitesi Sosyal Bil. Ens., İktisat ABD, Yüksek lisans tezi,
103 s.
Alp E 2013. Bir Maliye Politikası Aracı Olarak Tarımı Destekleme Politikaları (Fındık Örneği). Gazi Osman Paşa Üniversitesi Sosyal Bil. Ens., Maliye ABD, Yüksek Lisans Tezi, 125 s.
Bozoğlu M 2015. Türkiye’nin Fındık Piyasası, Tespitler ve Yapılması Gerekenler. Tarım Türk, 55(11-14).
Bozoğlu M Demiryürek K 2002. Taban Arazideki Fındık Söküm Politikasına Karşı Çiftçi
Davranışları, Türkiye’de Uygulanan Fındık Politikaları ve Fındığın Geleceği Konferans-
Panel, Samsun.
Özdemir F, Dellal İ, Duyar Ö, Sıray E ve Bozoğlu M 2015. Yeni Fındık Stratejisinin
Sosyoekonomik Etki Analizi Projesi. T.C. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Tarımsal
Araştırmalar ve Politikalar Genel Müdürlüğü. Fındık Araştırma İstasyon Müdürlüğü. Giresun.
Cameron A, Triverdi P 1998. Regression Analyisi of Count data. Cambridge University Press,
New York.
Crost B, Shankar B, Bennett R ve Morse S 2007. Bias from farmer self selection in
genetically modified crop productivity estimates: evidence from India data. Journal of
Agricultural Economics 58(24-36).
GTB 2013. 2012 Yılı Fındık Raporu. http://koop.gtb.gov.tr. (Erişim Tarihi:07.11.2013).
Kahraman A 2015. Çarşamba Ovası’nda Fındık Tarımı Ve Alternatif Ürün Uygulamaları,
Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bil. Ens., Coğrafya ABD, Yüksek Lisans Tezi, 108 s.
Karakuş G 2006. Türkiye’nin Fındık İhracat Arz Fonksiyonu ve 1980-2004 Dönemi İçin Bir
Uygulama. Osman Gazi Üniversitesi Sosyal Bil. Ens., İktisat ABD, Yüksek Lisans Tezi, 88 s.
Kayalak S, Özçelik A 2012. Türkiye’de ve Dünyada Fındık Politikaları, Tarım Ekonomisi
Dergisi.
Kouser, S., Qaim, M., 2011. Impact of Bt cotton on pesticide poisoning in smallholder
agriculture: A panel data analysis. Ecological Economics, 70:2105-2113.
Sağlam P 2012. Türkiye’deki Tarımsal İşletmelerde Fındık Üretim Teknikleri ve Dünya’daki
Benzerleriyle Karşılaştırılması. Haliç Üniversitesi Sosyal Bil. Ens., İşletme ABD, Yüksek
Lisans Tezi, 120 s.
Şık H 2010. Avrupa Birliği’ne Katılım Sürecinde Türk Tarımında Meydana Gelen
Değişmeler Ve Fındık Üretiminde Rekabet Gücünün Analizi. Marmara Üniversitesi Sosyal
Bil. Ens., İktisat ABD, Yüksek Lisans Tezi, 201 s.
Yamane T 1967. Elemantary Sampling Theory, Prıntıce-Hall. Inc. Engle Wood Clifts. NT.
Altunpala, B., & Bozoğlu, M. (2018). Fındık İşletmelerinin Destekleme Düzeyine Bağlı Yetiştirme İstekliliği. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım Ve Doğa Dergisi, 21, 161-167. https://doi.org/10.18016/ksutarimdoga.vi.472179